نقش قابوس بن وشمگير در تحول بلاغي رسائل عربي بررسي موردي سجع و ايجاز دركمال البلاغة

ايرانيان خدمت بزرگي را در زمينه نثر به عرب زبانان انجام داده اند كه از ايجاد قواعد فن نامه نگاري و ترسل در قرن اول و دوم هجري با عبدالحميد كاتب وابن مقفع شروع شد و به اوج بنيان سبك هاي بلاغي و بياني در قرن چهارم هجري با صاحب بن عباد و ابن العميد و ابوبكر الخوارزمي و بديع الزمان همداني و قابوس بن وشمگير رسيد. توجه به رسائل بيشتر از كتابت رسائل سرچشمه گرفت و اصولا كتابت رسائل اثر بسيار در بلاغت عرب داشت و وسيله ي خوبي براي تفنن بود و در زبان فارسي هم سجع و ساير صنايع لفظي بيشتر بوسيله ي مترسلان شيوع يافت.قابوس در ادبيات و حكمت يكي از نوآورترين ادبا در دوران خود بود و از عقل و هوش سرشار برخوردار بود، رسائل قابوس داراي جايگاه والايي از بلاغت قرار دارد و حتي بديعي كه در آن ديده مي شود روان و برخواسته از سرشت است.در اين پژوهش از روش وصفي تحليلي براي تحليل و بررسي نمونه هايي از رسائل عربي قابوس بن وشمگير و نقش او در تحول بلاغي فرهنگ عربي بهره برده شده است.نتايج نشان مي دهد قابوس در تحول كتابت رسائل ادبي عربي با تكيه بر تنوع در سجع هاي زيبا و كوتاه و الفاظ موجز و مطبوع نقش بسزايي در فرهنگ ادبي اسلامي داشته است.