جهت گيري هاي راهبردي در سطح كسب و كار و تاثير آن بر عملكرد برند

موفقیت یك كسب و كار بی شك نا شی از عملكرد برند آن كسب و كار است. عملكرد شركت تحت تاثیر مزیت رقابتی، و مزیت رقابتی، نتیجه و خروجی راهبردهای یك بنگاه است كه برتری یك شركت نسبت به رقبایش دربازار را نشان می دهد. راهبردهای كسب و كار عبارت است از اقداماتی یكپارچه در جستجوی مزیت رقابتی، این راهبرد، به نوعی برنامه مدیریت برای یك حوزه فعالیت یا كسب و كار معین از سازمان است كه منابع سازمانی را به منظور دسترسی به عملكرد موفقیت آمیز در آن كسب و كار، هدایت می كند. پژوهش حاضر به بررسی جهت گیری های راهبردی در سطح كسب و كار و تاثیر آن بر عملكرد برند شركت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طی دوره زمانی 1388 تا 1393 پرداخته است. جامعه آماری پژوهش كلیه شركت های فعال در بورس اوراق بهادار تهران بود كه با فیلترهای صورت گرفته در نهایت تعداد 110 شركت به عنوان نمونه آماری پژوهش انتخاب شد. در این پژوهش شركت ها از نظر جهت گیری های راهبردی در سطح كسب و كار به دو دسته شركت های آینده نگر و شركت های تدافعی تقسیم شده اند و برای تعیین راهبرد هر شركت از سیستم امتیازدهی تركیبی استفاده شد. همچنین برای اندازه گیری عملكرد برند از دو شاخص مالی بازده دارایی ها، بازده حقوق صاحبان سهام استفاده شده است. نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد كه نوع جهت گیری های راهبردی شركت ها در سطح كسب و كار تاثیر معناداری بر عملكرد برند شركت از طریق هر دو شاخص مورد استفاده دارد، به عبارت دیگر رابطه مستقیم و معنادار بین جهت گیری های راهبردی شركت ها در سطح كسب و كار و عملكرد برند آنها از طریق شاخص های مالی عملكرد برند وجود دارد.