نقش و جايگاه آموزش و پرورش در تحقق توسعه پايدار كشور با تاكيد بر آموزش زنان

توسعه، فرآيند تحول همه‌جانبه و حركت به مرحله ديگر، به منظور خلق ظرفيت‌هاي جديد و ارتقاي قابليت‌ها و توانايي‌هاي انساني، آموزشي و اقتصادي است. تحقق چنين فرآيندي مستلزم تحول جوامع است. به عبارت ديگر، توسعه پايدار و همه‌جانبه، از بستر نيروي انساني مي‌گذرد و پيش‌شرط رخداد و تداوم هر توسعه و تحولي، سرمايه‌گذاري در نيروي انساني است كه به منزله ركن و هسته اصلي و محوري هر جامعه‌اي مي‌باشد. يكي از شاخص‌هاي توسعه پايدار، دروني كردن مفهوم توسعه در ميان افراد است. آموزش باعث مي‌شود كه افراد در برابر تغييرات نه تنها مقاومت نكنند، بلكه به دليل داشتن انعطاف‌پذيري لازم، به پيشواز آن نيز بروند. آموزش و پرورش كليد توسعه پايدار است و آينده هر جامعه‌اي را مي‌توان در سامان امروز آموزش و پرورش آن ديد. به بيان ديگر، دانش، ركن اصلي توسعه و نظام آموزشي، گذرگاه رسيدن به دانش است. در اين ميان زنان به عنوان نيمي از جمعيت جهان، نقشي بسيار كليدي بر عهده دارند. اين گروه عظيم، به سبب ارتباط مستقيمي كه با گروه‌هاي ديگر جامعه دارند، مي‌توانند بيشترين نقش را در مسير دستيابي به توسعه پايدار و پيشرفت كشورها ايفا كنند. به عبارت ديگر، با آموزش و افزايش مشاركت زنان در زمينه‌هاي سياسي، اقتصادي، اجتماعي و فرهنگي، مي‌توان رشد و توسعه پايدار جامعه را فراهم كرد. لذا تا زماني كه به زنان، به عنوان نيمي از نيروي انساني دخيل در روند توسعه، توجه كافي نشود، تحقق توسعه پايدار، آرزويي محال به نظر مي‌رسد. در اين مقاله، نگارنده تلاش كرده است تا جايگاه زنان و نقش آنها در رسيدن به توسعه پايدار در جوامع پيشرفته را بررسي كند. پژوهشگر با روش توصيفي- تحليلي و تحقيق كتابخانه‌اي و با بررسي جديدترين منابع داخلي و خارجي معتبر، به بررسي اين موضوع پرداخته و كوشيده است راهكارهاي عملي و قابل اجرا براي آن ارائه دهد.