ارتباط مهارت هاي فردي و سازماني مديريت زمان در بين مديران تربيت بدني واحدهاي دانشگاه آزاد و پيام نور

هدف: هدف از اين مطالعه توصيف بررسى و ارتباط سنجى مهار تهاى فردى و رفتارسازمانى مديريت زمان و همچنين ارتباط سنجى آن دو با برخى متغيرها نظير تخصص حرفه اى، تجربه و خصوصيات دموگرافيك مديران بوده است. روش شناسي: روش پژوهش حاضر توصيفي-همبستگي بود كه داده هاي آن به صورت ميداني گردآوري شد. جامعه آماري تحقيق شامل كليه مديران تربيت بدني واحدهاي دانشگاه آزاد و پيام نور استان خوزستان بودند كه نمونه آماري به روش نمونه گيري تصادفي به تعداد 84 نفر انتخاب گرديد. ابزار اندازه گيري در اين تحقيق شامل پرسشنامه¬ي محقق ساخته¬ي ويژگي‌هاي فردي، هم¬چنين دو پرسشنامه¬ي مهارت فردي مديريت زمان و پرسشنامه مهارت سازماني مديريت زمان بود كه پايايي پرسشنامه¬ها با استفاده از ضريب آلفاي كرونباخ به ترتيب (828/0) و (953/0) محاسبه شد. روايي سازه با استفاده از تحليل عاملي تأئيدي انجام شد كه مقدار شاخص نيكويي برازش آنها به ترتيب 978/0 و 953/0 بدست آمد. يافته¬ها: نتايج پژوهش نشان داد كه بين مهارت فردي مديريت زمان با مهارت سازماني با مقدار همبستگي بدست آمده ( 239/0 r=)، در سطح (05/0 P )، رابطه مثبت و معني دار بدست آمد. اما بين مهارت فردي مديريت زمان مديران تربيت بدني واحدهاي دانشگاه آزاد و پيام نور استان خوزستان با ابعاد ابعاد شش گانه مهارت هاي سازماني مديريت، هدف گذاري ، اولويت بندي اهداف و فعاليت ها، برنامه ريزي عملياتي، مهارت تفويض اختيار، مديريت ارتباطات، مديريت جلسات با مقدار همبستگي بدست آمده در سطح (05/0 P )، رابطه مثبت و معني¬داري وجود داشت. نتيجه گيري: پژوهش حاضر گوياي آن است كه اكثر نمونه هاي تحقيق معتقدند بهره-مندي مطلوب از فعاليت ورزشي در ايام فراغت موجب سلامتي جسم و روح، و بهبود روابط اجتماعي آنان مي شود و در صورت دسترسي به امكانات ورزشي، در بين ساير فعاليت¬ها پرداختن به فعاليت هاي ورزشي را اولويت خود مي دانند و رشته هاي پياده-روي و شنا را بر ساير رشته ها ترجيح مي دهند.