نماد پردازي و نشانه شناسي علت هاي وجودي باغ هاي چهاربخشي ايراني با توجه به باورهاي مقدس مذهبي

آشنايي با باغ هاي ايراني و ويژگي هايي كه هر يك از عناصر آن ها دارند ، منجربه شناخت نماد گرايي از طبيعت مي شود. از زمانى كه آدم و حوا از بهشت برين رانده شدند هميشه آرزوى برگشت و سكونت در آن ديار باقى را داشته اند. ديار بى منتها، امن (حجر:46)، باقى (دخان: 56) كه به پرهيزگاران در اسلام و اديان ديگر وعده داده شده است. مسلمان ايراني به دنبال ايجاد باغى فانى در دنياى مادى نبوده است. اگر از نمادهايى متناظر با عناصر بهشت وعده داده شده استفاده نموده، و برآن تأكيد كرده، به دنبال معنا بخشى و غنابخشى به معمارى باغ مي باشد. تفكر سنتى به دنبال معناگرايى در اين دنيا است، دنيايي كه واقعيّتى، از حقيقتى لايزال است و در معمارى طى تاريخ معانى و مفاهيمى پايدار را ايجاد نموده است، كه برگرفته از جهان بينى خود بوده است. باغ هاي ايراني گاه با ساختار چهاربخشي شكل گرفته اند و رمزهايي از حكمت و عرفان ايراني و اسلامي در خود نهفته دارند. باغ ايراني از منظرهاي گوناگون مورد بررسي قرار گرفته و عناصر و اجزاي آن به تفصيل، بررسي و تحليل گرديده است. اين تحليل ها اگرچه مبناي وجودي ساخت باغ را بر ما روشن ساخته است، اما به دليل ابهام در شناخت نوع ارتباط بين متغيرها و همچنين برخي تفسيرهاي معنايي و هستي شناسانه، ابهاماتي در خوانش آن ايجاد گرديده است. يكي از روش هاي تحليل زيبايي شناختي هنر، استفاده از علت هاي وجودي است. تحليل بر اساس علت هاي وجودي صرفاً يك شيوه جهت خوانش اثر بوده و به شناسايي برخي متغيرها و رابطه بين آنها و همچنين كشف مبناي وجودي ساخت كمك خواهد نمود تا بدين ترتيب به شيوه ديگري از شناخت دست يابيم. در اين پژوهش به روش نشانه شناسي ارزش، مفهوم، ويژگي و نظام هاي نشانه اي خاص در عناصر باغ ايراني پرداخته شده و اين كه عناصر متفاوت در باغ ايراني چگونه برهم تاثير مي گذارند و چه ارزشي توليد مي كنند. و همچنين معرفي و شناسايي نمادهاي استفاده شده در ساختار كالبدي و فضايي باغ ايراني (بعد از اسلام) و مطالعه چگونگي ارتباط انها با باورهاي مذهبي سازندگان و به خصوص ارتباط با ايده (تجسم باغ تمثيلي از بهشت جاويدان است) .