ارزيابي تأثير استحصال رواناب در بهبود كميت آبهاي زيرزميني(مطالعه موردي دشت امامزاده جعفر گچساران)

وجود سازه ها و ساختارجهت كنترل رواناب ها ميتواند علاوه بر كاهش خسارات ناشي از سيل، زمينه هاي استفاده از آب حاصل از باران را بصورت بهينه فراهم ميسازد. كنترل سيلاب علاوه بر استفاده از آب باران در سطح زمين، ميتواند در تغذيه سفره هاي زيرزميني و بهبود كميت و كيفيت آبخوان موثر باشد. بنابراين استحصال رواناب راهكاري مناسب جهت استفاده بهينه از سيلابها و افزايش پايداري سفره هاي زيرزميني و بدنبال آن افزايش حجم آب در سفره هاي زيرزميني براي مصارف آينده و بهبود كيفيت آن براي كشاورزي است.در اين راستا در دشت امامزاده جعفر گچساران ،ذخيره سازي آب در دشتهاي آبرفتي و مخروط افكنه ها از طريق تغذيه مصنوعي با استفاده از پخش سيلاب نه تنها گامي موثر در جهت استفاده بهينه از نزولات جوي براي جبران افت ناشي از بهره برداري منابع آب زيرزميني و جلوگيري از خسارت سيل در پايين دست بوده بلكه ساليانه علاوه بر افزايش بيش از 30ميليون مترمكعب به ذخاير آب زيرزميني منطقه، جلوگيري از ورود بيش از يكصد و شصت هزار تن رسوب به رودخانه زهره و ايجاد خسارت در پايين دست، كيفيت آب آبخوان را بهبود بخشيده و تا حدودي ميتواند مشكل كمبود آب كشاورزي و شرب منطقه را جبران نمايد و بطور كلي باعث بهبود وضعيت كشاورزي و احياء مراتع منطقه گرديده است