آموزش هنر به كودك با محوريت فرايند طراحي و ساخت

اين مقاله به تبيين رويكرد طراحي و ساخت محور در آموزش و تاثير بسزاي آن در پرورش خلاقيت و افزايش عزت نفس كودكان مي پردازد. هدف مورد توجه در اين نوشتار، تشريح گونه اي از آموزش بنيادين هنر است كه با گذر از كليشه گرايي، پشتوانه اي از شعف و خودباوري را براي كودك به ارمغان مي آورد. دستاوردي كه تا بزرگسالي او را همراهي كرده و براي سازندگي هاي بزرگتر آماده خواهد كرد. مي توان ادعا نمود، پرورش نگاه طراحانه و راه حل جويي تلنگري است براي پذيرش مسئوليت خواسته ها و انتخاب هاي كودك. چرا كه او ناخودآگاه مسئول توليد طرحي (خواسته اي) است كه خود با طراحي آن اعلام كرده است. پژوهش حاضر كه از نوع كاربردي بوده، مبتني بر مطالعه ي ميداني در موسسه چكش سبز و تحليل متد آموزشي فرايند محور و بر اساس تجربه و لمس سه مرحله ي تجسم، ساخت و ارزيابي مي باشد. روش تحقيق مورد استفاده، مشاهده ي ميداني شامل مشاهده ي مشاركتي، مشاهده ي مستقيم و مصاحبه بوده است؛ همچنين به منظور اثبات تاثير كار با ابزار فني واقعي بر روي توانمندي ذهني/جسمي، قدرت خلق و نيز اعتماد به نفس كودكان، از تحليل كيفي تجربيات آموزشي طي يك سال متوالي بهره گرفته شده است. اهميت هدايت انرژي كودكان در مسير تجربه ي ساخت و ساز به اندازه اي است كه نتايجي چون تقويت توانايي بدني، اقزايش هماهنگي دست و چشم، پرورش خلاقيت و تفكر خلاقانه، كسب اعتماد بنفس، روبرويي با چالش و تلاش براي يافتن راه حل مناسب و در نهايت لذت از مشاهده ي نتيجه ي عملكرد خود(آفرينندگي) را در پي دارد.