تحليل الگوي مداخله و دستورالعمل هاي مرمتي در مداخالت حفاظتي و بافت هاي تاريخي با تاكيد بر ارتقاي هويت كالبدي و عملكرد آن در ميراث فرهنگي

پس از گذشت چند سده از عمر دانش مرمت، در دهه هاي اخير توجه به بعد پنهان ميراث فرهنگي جايگاه خاصي در اين حوزه يافته است. بافتهاي تاريخي يادآور دوره اي است؛ كه شهرها براساس نيازها، اهداف و سلايق ساكنان آنها برپا شده اند. اما مداخالت امروز بدون توجه به يادها و تعلقات شهروندان و نيازهاي ذهني آنها با توسعه هاي سريع در بافت هاي تاريخي به خاطره زدايي و نابودي هويت شهرها منتج گرديده است. مداخالت حفاظتي از اركان حفاظت ميراث فرهنگي به شمار مي روند و به عنوان اصل بنيادين مداخله، در آثار جايگاه ويژهّ اي دارد. اما همين اصل كاستي ها و نواقصي دارد و پيش بيني مي شود حفاظت در آينده با چالشهاي جدي مواجه شود. روش تحقيق پژوهش تحليلي- توصيفي است.گردآوري داده ها از طريق بررسي كتابخانه اي و منابع ديجيتال با هدف بررسي روند تحليل مداخله در بافت هاي تاريخي، دستورالعمل هاي مرمتي در مداخالت حفاظتي، ارتقاي هويت كالبدي و عملكرد آن در ميراث فرهنگي مي پردازد. يافته ها نشان مي دهد در هر مرمت، ابتدا بايد شرايط و اهداف آن را شناخت و عوامل آسيب رسان را طبقه بندي كرد و يكي از مهمترين اصول در مرمت اصل حداقل مداخله مي باشد زيرا مكاني كه هويتش با هويت آرماني اهلش ناسازگار باشد دچار بحران هويت ميگردد. و نتايج نشان مي دهد اصول دستورالعمل هاي مرمتي در بازسازي با حداقل مداخله وضعيتي را كه يك اثر در طول روند حركت تاريخي خود به صورت اصيل و به دور از هر گونه دست خوردگي محفوظ نگه مي دارد احيا و بازنمايي مي كند.