جايگاه فناوري اطلاعات و ارتباطات در تحول نظام آموزشي؛ فرصت‌ها و چالش‌ها

در جامعه دانايي محورِ كنوني، جامعه بشري در حال پشت سرگذاشتن تحول عميقي است. اين تحول تنها در فناوري و ابزارها و محيط خلاصه نمي شود و نه تنها نحوه زندگي كردن ما، بلكه مفاهيم بنيادي زندگي، از مفهوم كار گرفته تا مفهوم آموزش دستخوش دگرگوني اساسي شده است (طباطبايي آراني، 1381). تحولات عظيمي كه اخيراً رخ داده، جوامع را دچار تغييرات اساسي نموده است. به طوري كه اين تغييرات باعث دگرگوني هاي عظيمي در آموزش و پرورش شده است: الگوهاي آموزش و پرورش مدرسه را تبديل به الگوهاي يادگيري محور كرده و دوران آموزش هاي ديجيتالي را آغاز نموده است، دوراني كه يادگيري به بيرون از مدرسه و دانشگاه راه يافته و در محيط خانه، محل كار و در هر جاي ديگري قابل دريافت است. در واقع همه اين تحولات نتيجه رشد تكنولوژي هاي ارتباطي است.از سوي ديگر، اگر جامعه اي در صدد همگرايي با روند جهاني شدن باشد، به طور قطع همانندي و تطابق با روند جهاني شدن جز اهداف آموزش ملي آن قرار مي گيرد و فرايند آن از طريق فناوري اطلاعات تسريع مي شود (عطاران، 1383: 28). در عرصه جهاني شدن، اهميت تعليم و تربيتي كه متناسب با نيازهاي فرد و جامعه باشد بيش از گذشته احساس مي گردد؛ زيرا دنيايي كه با شبكه هاي اطلاعاتي به هم پيوند خورده است، متقاضي نيروي انساني است كه بداند چگونه از فناوري به عنوان ابزاري براي افزايش خلاقيت، پيشرفت و بهره وري استفاده كند.