تأثير زمان بر مورفولوژي نانولوله هاي TiO2 سنتز شده به روش آندايزينگ

نانولوله هاي دي‌اكسيد تيتانيم (TiO2) به علت داشتن خواص فيزيكي و شيميايي بسيار خوب، از مهم‌ترين مواد نانومتري هستند كه موردتوجه محققان قرارگرفته‌اند. از خواص مطلوب اين مواد مي توان به سطح ويژه بالا ، مجراي الكتريكي يك‌بعدي، توانايي تعويض يوني زياد، پتانسيل خوب فوتوكاتاليستي و خواص فوق آب‌دوستي اشاره كرد. مورفولوژي نانولوله ها به شدت روي كاربرد آن ها تأثيرگذار است كه در فرآيند آندايزينگ، پارامترهاي مختلفي ازجمله pH، دما، زمان، تركيب محلول الكتروليت و ولتاژ بر روي مورفولوژي نانولوله‌هاي تيتانيا اثر مي‌گذارند. هدف از انجام اين پژوهش بررسي تأثير زمان بر روي مورفولوژي نانولوله‌هاي تشكيل‌شده هست. در اين پژوهش، نانولوله هاي تيتانيا تحت شرايط مناسب آندايزينگ ، سنتز و سپس تحت عمليات حرارتي قرار گرفتند. به همين منظور از محلول اتيلن گليكول حاوي آب و آمونيوم فلوئوريد جهت انجام فرآيند آندايزينگ استفاده شد. جهت بررسي اثر زمان آندايزينگ، فرآيند آندايز تحت زمان‌هاي 20 دقيقه، 1 و 3 و 8 ساعت انجام شد. ساختار فازي و مورفولوژي نانولوله‌ها به‌وسيله آناليز پراش اشعه ايكس (XRD) و ميكروسكوپ الكتروني روبشي (FESEM) مورد بررسي قرار گرفت. نتايج پراش پرتوي ايكس بيانگر وجود ساختار فاز آناتاز در نانولوله‌هاي توليدي، پس از انجام عمليات كلسيناسيون هست. همچنين مشاهدات حاصل از تصاوير ميكروسكوپ الكتروني نشان دادند كه با افزايش زمان طول نانولوله‌ها زياد مي-شود؛ اما براي يك الكتروليت با غلظت مشخص بعد از يك‌زمان خاص با افزايش زمان آندايز، سر لوله‌ها شروع به حل شدن در الكتروليت مي‌كند و باعث كاهش طول نانولوله ها مي شود بنابراين براي افزايش طول با زمان آندايزينگ، يك زمان بهينه وجود دارد.