شماره ركورد كنفرانس :
4266
عنوان مقاله :
تحليل جامعه‌شناختي رباعي پايداري بعدازجنگ بر مبناي نظرية كنش متقابل نمادين(1378ـ1368)
پديدآورندگان :
مصلحي ثريا guilan8000@gmail.com دانشگاه گيلان , رنجبر محمود guilan8000@gmail.com دانشگاه گيلان , بخشي صفورا guilan8000@gmail.com دانشگاه گيلان
كليدواژه :
كنش متقابل نمادين , رباعي پايداري , جنگ , ميد , بلومر
عنوان كنفرانس :
اولين همايش ادبيات پايداري گيلان (ذيل كنگره هشت هزار شهيد استان گيلان)
چكيده فارسي :
كنش متقابل نمادين به عنوان يك نظرية جامعه‌شناختي، به جايگاه افراد به عنوان كنش‌گر تاكيد دارد. طبق اين نظريه، جامعه متشكل از مجموعه‌اي از كنش‌گران است كه برمبناي تفسيري كه از موقعيت‌هاي مختلف دارند، به كنش متقابل نمادين دست مي‌زنند.
در پژوهش حاضر، رباعيات پايداري دوران بعدازجنگ با عنوان «دورة حسرت و گذار»، از نظر اجتماعي واكاوي و تحليل مي‌شود. اگرچه سال‌هاي جنگ، دوران اوج رباعيات جنگ بود اما با پايان جنگ، رباعي پايداري تاحدودي دچار افول كمي و كيفي شد. بررسي‌هاي صورت‌گرفته نشان مي‌دهد كه اهميت‌يافتن بيان نمادين، تلفيق «من فاعلي» و «من مفعولي» و غلبة فضاي نوستالژيك در اين دوره، برايند وضعيت اجتماعي ـ فرهنگي موجود در جامعه است كه به‌تدريج رباعي پايداري را به سمت دروني شدن سوق مي‌دهد.
