نقش زيرساخت هاي طبيعي در شكل گيري استقرارهاي انساني منطقه ي حفاظت شده ي كُرايي

اين پژوهش بر اساس بررسي هاي باستان شناسي در منطقه ي حفاظت شده ي كُرايي، نقش محيط زيست و عوامل جغرافيايي را در شكل گيري استقرارهاي انساني، مورد مطالعه قرار داده است. منطقه ي كرايي از مناطق حفاظت شده در استان خوزستان است كه در سال 1386 توسط شوراي عالي محيط زيست با هدف احياء جمعيت حيات وحش و با توجه بـه ارزش هاي آن از منطقه ي شكار ممنوع به منطقه ي حفاظت شده ارتقاء سطح پيدا كرده است. شناسايي، ثبت مكان هاي باستاني و پي بردن به چگونگي ارتباط آنها با منابع طبيعي و محيط زيست و شناخت الگوهاي استقراري هدف اين پژوهش بوده است. روش بررسي بـه صورت جمع آوري اطلاعات كتابخانه اي و گزارش هاي تخصصي، پيمايش ميداني باستان شناسي و تحقيقات محلي از طريق ارتباط با سالخوردگان و مردم محلي بوده است. نتايج نشان داد عوامل محيط زيستي و جغرافيايي و در صدر آنها منابع آبي (چشمه ها)، تأثير مستقيم بر شكل گيري، تداوم و زوال استقرارهاي باستاني و كنوني داشته و استقرارهاي انساني(دائم و كوچ-نشين) باعث تغيير چشم انداز و تخريب محيط زيست منطقه گرديده است. با گاه نگاري مشخص گرديد مكان هاي باستاني شناسايي شده در منطقه متعلق به دوره هاي اشكاني ميانه (اليمايي)، ساساني و دوره ي اسلامي مي باشد.