نقد و بررسي جايگاه نظريه انتقادي پائولو فريره در نظام آموزش و پرورش ايران

باتوجه به اين كه نظريه ها اركان اساسي علوم را تشكيل مي دهند، و تمام تفسيرها و تحليل هاي ما از پديده هاي طبيعي و اجتماعي در قالب نظريه ها صورت مي گيرد. با مبنا قرار دادن تقسيم بندي بون و هابسون در نظريات و با قبول جامعيت و مانعيت نظريات مبنايي در نظام آموزشي ايران، همواره براي ايجاد تغيير سازنده بايد در فكر تغيير نظريات اصلاحي در نظام آموزشي بود. با توجه به رواج روز افزون و گسترش نظريه انقادي فريره و استفاده اكثريت كشورها از آن براي ايجاد رشد و سازندگي در تعليم و تربيت، هدف از نگارش اين مقاله بررسي نقش و جايگاه نظريه انتقادي فريره از نظام سنتي و بانكي، در نظام آموزشي ايران است. تا تاثير نظريه آموزش و پرورش مبتني بر گفت وگو و ميزان انطباق نظام آموزشي فعلي ايران با آن تبيين شود. از اين رو در اين مقاله از روش كتابخانه اي و از ابزار فيش برداري براي جمع آوري و تجريه و تحليل داد ها استفاده شده است. نتايج پژوهش بيانگر آن است كه مهمترين عناصر تعليم و تربيت مطلوب از نظر فريره شامل آموزش مسئله محور، گفت و گو، تمركز زدايي و رهبري معلم در كلاس درس اشاره كرد. در ادامه نتايج به دست آمده بيانگر اين است كه نظام آموزشي ايران در سه حوزه بسيار مهم و حساس نقش و كنش معلم در كلاس، نحوي انتخاب محوا و گفت وگو در نظريات فريره، داراي نواقص بوده و به طوري كلي با اين ويژگي هاي سه گانه آموزش و پرورش مبتني بر گفت و گوي فريره انطباق ندارد. از اين رور پايه و اساس نظريه هاي انتقادي فريره در نظام آموزشي ايران اجرا نمي شود.