رابطه شاخص‌هاي ارزيابي عملكرد با ارزش ايجاد شده سهامداران در شركت‌هاي رشدي و ارزشي

ادبيات تجربي تاكنون مجموعه‌اي از معيارهاي مختلف را مورد بررسي قرار نداده است تا مشخص نمايد كدام مقياس نسبت به ساير مقياس‌ها قادر به تشريح قابل اتكاتر تغييرات ارزش ايجاد شده سهامداران در شركت‌هايي با سهام ارزشي و شركت‌هايي با سهام رشدي مي‌باشد. هدف اين تحقيق بررسي رابطه معيارهاي ارزيابي عملكرد و ارزش ايجاد شده سهامداران در شركت‌هاي رشدي و ارزشي مي‌باشد. به منظور دستيابي به اهداف تحقيق از اطلاعات 50 شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران طي يك دوره 5 ساله (1389-1393) استفاده شده است. اين پژوهش از منظر هدف، كاربردي از منظر نحوه اجرا، پژوهش توصيفي- پيمايشي و ازنظر ارتباط بين متغيرها از نوع پژوهش‌هاي علي است. روش‌شناسي تحقيق از نوع پس رويدادي (از طريق استفاده از اطلاعات گذشته) است. ازنظر نوع داده‌ها كمي، ازنظر منطق اجرا، استقرايي و جزو پژوهش‌هاي اثباتي حسابداري محسوب مي‌شود. به منظور بررسي روابط بين متغيرهاي تحقيق از تحليل رگرسيون استفاده شده است. در اين پژوهش از يك فرضيه اصلي كه تأثير ارزيابي عملكرد بر ارزش ايجاد شده سهامداران و پنج فرضيه فرعي كه تأثير معيارهاي ارزيابي عملكرد (ارزش‌افزوده اقتصادي، نسبت قيمت به سود، سود باقيمانده، ارزش‌افزوده نقدي، ارزش‌افزوده بازار، نسبت قيمت به ارزش دفتري سهام) بر ارزش ايجاد شده در شركت‌هاي رشدي و ارزشي را مي‌سنجد تشكيل شده است آنچه در جمع‌بندي و نتيجه‌گيري كلي آزمون فرضيه‌هاي پژوهش در فاصله زماني 1389 تا 1393 مي‌توان عنوان كرد، اين است كه بين شاخص‌هاي ارزيابي عملكرد و ارزش ايجاد شده سهامداران رابطه معني‌داري وجود دارد