بررسي رابطه بين قابليت هاي استراتژيك كاركنان با ارتقاء عملكرد و دلبستگي شغلي كاركنان اداره صنعت و معدن استان اردبيل

هدف از تحقيق حاضر بررسي رابطه بين قابليت هاي استراتژيك كاركنان با ارتقاء عملكرد و دلبستگي شغلي كاركنان اداره صنعت و معدن استان اردبيل مي باشد. از لحاظ هدف تحقيق از نوع كاربردي، از لحاظ روش انجام تحقيق توصيفي و همبستگي مي‌باشند. جامعه آماري اين پژوهش كليه كاركنان اداره صنعت و معدن استان اردبيل مي‌باشند كه تعداد آنها برابر 260 نفر مي باشد. روش مورد استفاده براي نمونه گيري روش تصادفي ساده است. براي تعيين حجم نمونه نيز از جدول مورگان استفاده شده است كه طبق اي جدول تعداد نمونه آماري برابر 152 بدست آمده است. تحقيق حاضر در دو بخش نظري و عملي انجام شده است. در بخش نظري، اطلاعات لازم با استفاده از روش كتابخانه اي و اسنادي بدست آمد و در بخش عملي، براي جمع آوري اطلاعات از روش ميداني و از پرسشنامه هاي استاندارد استفاده گرديده است. براي سنجش متغيرهاي ارتقاء عملكرد از پرسشنامه كول كوئيت، متغير دلبستگي شغلي از پرسشنامه شائوفلي و همكاران و قابليت-هاي استراتژيك استفاده شده است. آزمونهاي روايي و پايايي اين پرسشنامه ها انجام گرفته اند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با آزمون رگرسيون ساده و چندگانه انجام گرفته است و نتايج تحقيق حاكي از آن است كه بين ابعاد قابليتهاي استراتژيك كاركنان (قابليت هاي ارزشي استراتژيك و قابليتهاي منحصر به فردي) با ارتقاء عملكرد كاركنان رابطه معني داري وجود دارد و همچنين بين قابليت هاي ارزشي استراتژيك كاركنان با دلبستگي شغلي كاركنان اداره صنعت و معدن استان اردبيل رابطه معني داري وجود دارد.