رابطه باورهاي ديني وسلامت روان باسازگاري زناشويي زوجهاي داراي فرزندان عقب مانده ذهني شهرستان محمودآباد

پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه ي باورهاي ديني و سلامت رواني با سازگاري زناشويي زوجهاي داراي فرزندان عقب مانده ذهني شهرستان محمودآباد انجام شده است. .هدف از اين نوشتار،كه بر محورهاي گردآوري اطلاعات، تحليل ميداني با مطالعات كتابخانه اي و تطبيق استوار است،به بررسي رابطه باورهاي ديني وسلامت روان باسازگاري زناشويي زوجهاي داراي فرزندان عقب مانده پرداخته شده است.لذا در اينجا،جامعه آماري كليه والدين داراي فرزندان عقب مانده ذهني شهرستان محمودآباد و نمونه تحقيق 120 زوج بودند كه با روش نمونه گيري تصادفي ساده انتخاب شدند و به پرسشنامه¬هاي باورهاي ديني(گلاك واستارك)،سلامت (گلدنبرگ و هيلر) و سازگاري زناشويي (اسپانير) پاسخ دادند.تجزيه و تحليل داده ها از طريق آزمون همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه صورت گرفت. نتيجه آزمون همبستگي نشان دهنده رابطه مثبت معني دار بين باورهاي ديني و سازگاري زناشويي و رابطه ي منفي معني دار بين سلامت رواني و سازگاري زناشويي بود. از طرفي، نتيجه تحليل رگرسيون چندگانه حاكي از اين بود كه سلامت رواني بيشترين قابليت پيش بيني سازگاري زناشويي زوجين را دارد. بنابراين، با توجه به نتايج مي توان گفت كه باورهاي ديني و سلامت رواني نقش تعيين كننده اي در سازگاري زناشويي دارند.