طرح مهاربندها تحت راهبرد خرابي پيشرونده

در اين مقاله به مرور رفتار مهاربندها تحت راهبرد خرابي پبشرونده در مهمترين مطالعات انجام شده تاكنون و دستورالعمل‌هاي موجود مي‌پردازيم. يكي از مكانيزم‌هايي كه در دهه‌هاي اخير مورد توجه زيادي قرار گرفته است خرابي پيشرونده مي‌باشد. خرابي پيشرونده، پديده اي است كه در آن يك خسارت جزئي، باعث خرابي كل سازه يا قسمت زيادي از آن مي‌شود. ويژگي اصلي اين پديده، عدم تناسب خرابي نهايي با خربي اوليه است. در اين خرابي كه به علت پديده‌هاي طبيعي مانند باد، زلزله، حملات تروريستي و يا ضربه پديد مي‌آيد، يك يا تعدادي از المان‌هاي باربر سازه ناگهان خراب مي‌شوند و پايداري سازه به خطر مي‌افتد. وزارت دفاع امريكا(DOD) و مديريت تعميرات كلي امريكا GSA))، اصول طراحي كاربردي و مناسبي را جهت كاهش پتانسيل خرابي پيشرونده در سازه‌ها ارائه كرده اند. خرابي پيشرونده در مقررات ملي ساختمان ايران براي ساختمان‌ها در نظر گرفته نشده است. بر اساس نتايج پژوهش‌ها مي‌توان انتظار داشت در طراحي جامع يك قاب، تركيب كمربند افقي در طبقات فوقاني با آرايش قطري گستر و يا حداقل قائم گستر قابل توصيه است و همچنين مطالعات نشان مي‌دهد در ساختمانهاي مهاربندي شده حذف ستونهاي گوشه حالت بحراني تري نسبت به حذف ستونهاي مياني دارد و سازه‌هاي داراي مهاربندي همگرا نسبت به سازه‌هاي مهاربند واگرا عملكرد نسبي بهتري دارند كه يكي از علل آن اتصال مستقيم عضو مهاربندي به گروه ستون محذوف مي‌باشد. مشاهده مي‌شود كه ساختمان‌هاي فولادي سيستم‌هاي دو گانه با مهاربند كه طبق ضوابط لرزه اي با مشخصات ويژه ساخته شده اند زماني كه يك ستون و مهاربند‌هاي مجاور آنها در صورت وجود در طبقه همكف به هر دليلي وظيفه باربري خود را بطور مناسب انجام ندهند به اندازه كافي براي مقابله با خرابي پيشرونده مقاوم هستند. هدف از اين مقاله بررسي و مطالعه مدل سازه اي ساختمان‌هاي فولادي با طرح‌هاي مختلف مهاربندي تحت راهبرد خرابي پيشرونده مي‌باشد.