يادگيري بزرگسالان مبتني بر تئوري دگرگوني مزيرو

با توجه به پيشرفت جوامع بشري، طبيعتا نظام آموزش كشور، نيازمند يك ديدگاه آموزشي جديد و در عين حال كارآمد است كه هم در توسعه آموزش كار ساز باشد و هم بتواند چشم انداز روشني از آينده آموزش كشور را ترسيم نمايد. يكي از مباحث مهم در امر آموزش، با توجه به اينكه بيشتر دانشجويان در دوره هاي كارشناسي و بخصوص تحصيلات تكميلي را بزرگسالان تشكيل ميدهد، آندراگوژي يا يادگيري بزرگسالان مي باشد. افرادي همچون نولز، مزيرو، شومر، كانو و ....نزديك به يك قرن است كه در اين مورد به بررسي عوامل موثر در اين راستا پرداخته اند. از اين رو، در اين مقاله به بررسي يادگيري بزرگسالان از طريق تئوري دگرگوني مزيرو ميپردازيم. بر اساس اين تئوري، هر شخصي در ذهن خود تصويري از واقعيت دارد كه اين تصوير از منابع متفاوتي همچون محيطي، اجتماعي، فرهنگي و ... حاصل شده است كه ديدگاه ناميده ميشود. هرگاه ديدگاه با تجربه هاي شخص هماهنگ نباشد، دچار دگرگوني مي شود و در پي آن يادگيري جديد حادث ميشود. از ديد مزيرو، اين دگرگوني سبب فرايند يادگيري در بزرگسالي است و به دنبال آن ديدگاه هاي معني دار حاصل مي گردد كه مرتبا دقيق تر، متمايز تر و با تجارب قبلي يادگيرنده، هماهنگ تر ميشود. ايجاد ديدگاه تحول گرا در آموزش عالي مي تواند آغازگر دگرگوني هاي گسترده علمي براي رقم زدن نظام آموزش عالي باشد و قطعا توجه هر چه بيشتر به اين موضوع در كشورهاي در حال توسعه مانند كشور ما داراي اهميت بسزايي است.