مطالعه اثر آلوپريگننالون بر سميت سلولي ناشي از 6-هيدروكسي دوپامين بر سلول هاي دوپامينرژيك انساني SH-SY5Y

بيماري پاركينسون يا PD يكي از شايع ترين اختلالات حركتي مي باشد. PD در سراسر دنيا و در تمام گروه هاي قومي و در هر دو جنس رخ مي دهد و بعنوان دومين بيماري تخريب كننده عصبي رايج پس از آلزايمر مي باشد كه اخيرا شيوع آن افزايش يافته است. ميزان شيوع آن در افراد بالاي 50 سال حدودا 2 درصد گزارش شده است ولي در برخي موارد در سنين جواني نيز گزارش شده است. اين بيماري يك اختلال تخريب كننده نوروني شديد و پيش رونده سيستم عصبي مركزي است كه با كاهش نورون هاي بخش متراكم جسم سياه همراه است. در اثر اين بيماري 50 تا 70 درصد نورون هاي دوپامينرژيك اين ناحيه تخريب مي شوند.در بسياري از بيماري هاي تخريب كننده نوروني مرگ سلولي غير عادي رخ مي دهد، لذا داروهايي كه بتوانند مرگ سلولي را متوقف كنند ممكن است از تخريب نوروني بيشتر جلوگيري كرده و پيشرفت بيماري را آهسته كنند. نورواستروئيد آلوپريگننالون اثرات محافظت نوروني و آثار ضد آپوپتوزي را از خود نشان مي دهد. بنابراين مطالعه حاضر جهت بررسي نقش آلوپريگننالون بر سميت ناشي از 6-هيدروكسي دوپامين بر سلول هاي SH-SY5Y به عنوان مدل in vitro بيماري پاركينسون طراحي شد. جهت القاء سميت سلولي، سلول هاي SH-SY5Y با 150 ميكرومول 6-هيدروكسي دوپامين تيمار شدند. در گروه هاي درماني، دوزهاي مختلف آلوپريگننالون (50، 100، 250 و 500 ميكرومول) جهت بررسي احتمالي محافظت كننده ي آن ها استفاده شد. سميت سلولي توسط تست MTT تعيين شد. نتايج ما بيان كردند كه 6-هيدروكسي دوپامين سبب افزايش نرخ مرگ سلولي مي شود و تيمار سلولي با دوز موثر آلوپريگننالون (250 ميكرومول) سبب حفظ بقاي سلولي مي شود. بنابراين به نظر مي رسد تحت شرايط in vitro آلوپريگننالون مي تواند اثر محافظتي نوروني در برابر آپوپتوز القاء شده در اثر 6-هيدروكسي دوپامين داشته باشد.

Parkinson s disease (PD) is one of the most common motor disorders in human. PD is a world widespread disease that occurs in every nation and both genders and it is considered as the second neurodegenerative disease after Alzheimer whose its occurrence has increased recently. According to reports PD’s occurrence is almost 2 percent in people over 50, but in some cases it has been observed in youth ages. Most neurodegenerative disease treatment are, at present palliative. Since numerous evidences suggest that the occurrence of aberrant cell death in many neurodegenerative diease; drugs that halt cells death may prevent further neurodegeneration and slow the progression of the disease. The neurostroid allopregenenolone has neuroprotective function and show anti-apoptotic effects. Therefore the present study has been done to investigate allopregenenolone effect on 6-OHDA-induced toxicity in SH-SY5Y human dopaminergic line cell as an in vitro model of Parkinson disease. To induce cell toxicity, the SH-SY5Y cells were treated with 150 µM 6-OHDA then in treatment groups, different doses of Allopregenanolone (50, 100, 250 and 500 µM) were used. In this study cell toxicity was determined by MTT assay. Our results demonstrated that 6-OHDA enhanced cell damage rat and treatment of cells with effective dose of Allopregenanolone (250 µM) could mentain the cellular viabillty. So it seems like under in vitro situation, Allopregenanolone has neuroprotective effects against 6-OHDA-induced apoptosis.