معماري سبز در ساختمانهاي عمومي

در دنياي امروز با توجه به اين كه منابع انرژي تجديدناپذير رو به اتمام است و تخريبي كه ناشي از استفاده اين منابع به محيط زيست منجر مي شود ، توجه كشورها به سوي استفاده از منابع تجديد پذير و توسعه پايدار بيش از پيش جلب شده است.بر اساس آمار موجود مصرف انرژي در ايران بيش از 5 برابر متوسط رشد مصرف انرژي در جهان است.پس شكي نيست كه بهينه سازي مصرف انرژي مي تواند كمك بزرگي به رشد و توسعه كشورمان باشد. معماري سبز براي رسيدن به اين هدف از طريق افزايش كارآيي ساختمان، صرفه جويي در مصرف انرژي، گام برداشتن در جهت استفاده از انرژي هاي نو و بطوركلي هم سو شدن با طبيعت، نقش مهمي ايفا مي كند. در اين بين، نگرش به رويكردهاي معماري سبز در فضاهاي عمومي از جايگاه ويژه اي برخوردار است زيرا علاوه بر رعايت نكات اساسي ساختمان هاي سبز و صرفه جويي در مصرف انرژي ، وجود چنين فضاهايي ابزاري در جهت توسعه و ترويج اين نوع معماري و آشنايي با اصول اصلي آن در طراحي مي باشد. هدف اصلي مقاله ضمن معرفي اين رويكرد جديد در طراحي فضاهاي عمومي، بررسي اصول و پيامدهاي بوجود آمده از اين نوع طراحي در جامعه مي باشد