نقش فضاهاي بازي در خلاقيت كودكان با نمونه موردي مدرسه ابتدايي

از دير و باز كودكان در فضاهاي باز محله يا خانه يا مدرسه از جهت غريزۀ پويايي به دنبال بازي كردن هستند، كودكان در فضاهاي باز تعلق بيشتري دارند. كودكان بعد از خانه اولين مكان پرورش ذهنيت و مكاني است كه كودك آن را متعلق به خود مي داند و خواستار فراهم آوردن بستر نيازهايش در آن مي باشد، كودك در آنجا به يادگيري و تحليل براي ذهنيت خود مي پردازد. اما در مدارس امروز كودك با محيط خود به دليل عدم وجود فضاهاي باز ارتباط برقرار نمي كند، و متاسفانه همه چيز برايش مفهومي مي باشد در صورتي كه در سن كودكي، كودك ارتباطي با مفهوم ندارد چرا كه مفهوم كليت دارد و ذهن كودك كليت برايش بي معناست. كودكان براي خلاقيت نياز به آموزش اكسپرسيو دارند، به دليل تخيلات زيادي كه دارند، دنياي آن ها چارچوب ندارد لذا براي قرار دادن ترتيب ذهنيت خود بهترين ها را كنار هم مرتب مي كنند، بنابراين براي اين آموزش بايد بستري فراهم باشد، بستر اين آموزش بازي است، زيرا ذهنيت كودكان بررسي تمركز بر دنياي واقعي است تا بتوانند دنياي اطراف خود را براي خلاقيت تحليل كنند. در اين پژوهش به بررسي عوامل خلاقيت در دوران كودكي با هدف ارائه ايده هاي طراحي براي ايجاد فضاهاي باز براي بازي كودكان و از بين بردن محيط هاي يكنواخت براي شكوفايي و خلاقيت كودكان با استفاده از مطالعات اسنادي – كتابخانه اي با روش پرسشنامه و تحليل spss است.