ارزيابي و بررسي اجراي برنامه درسي( تاريخ)در ايران با توجه به نظرات اورنشتاين و هانكينز

Assess and evaluate the implementation of curriculum (history) in Iran according to the views of Ornstein and Hankins

هدف از انجام اين پژوهش بررسي و ارزيابي اجراي برنامه درسي تاريخ در ايران با توجه به نظرات اورنشتاين و هانكينز بود. از نظر روش، اين پژوهش، مطالعه اي توصيفي و بر مبناي متون كاوي با رويكرد تحليلي – تفسيري است. نمونه آماري پژوهش و ابزار مورد استفاده شامل منابع و متون علمي پژوهشي مرتبط با اهداف پژوهش بود. در اين مقاله ابتدا مدلهاي اجراي برنامه درسي(مدل چيرگي- مقاومت –براي تغيير، مدل رشد سازماني، مدل تطبيق بر علاقه، مدل سيستم ها، مدل تغيير آموزشي )، سپس انواع تغييردر اجرا با توجه به نوع قدرت(تغييرات برنامه ريزي شده، فشار، تغيير تعاملي)؛ از نظر پيچيدگي(جايگزيني، اصلاح، نابساماني، بازسازي، تغييرات ارزش مدار) و رويكردهاي تبيين گر اجراي برنامه درسي( رويكرد برنامه اي يا وفادارانه، رويكرد انطباقي) مورد بررسي قرار گرفت. همان طور كه اورنشتاين و هانكيز بيان كرده بودند در اجراي برنامه درسي بازيگران مختلف در تعامل بايكديگر مي باشند و اينكه همه ي بازيگران داراي آگاهي كافي مي باشند ولي متاسفانه در نظام آموزشي ما بازيگران اصلي فقط سياستمداران مي باشند و نوع تغيير در نظام آموزشي ما برخلاف نظر اورنشتاين كه بايد سريع نباشد بسيار سريع و غافلگير كننده است و در اين بين دانش آموزان دچار لطمه فراواني مي شوند. از نظر اورنشتاين اجرا نيازمند آن نيست كه آموزشگران برنامه درسي را بدون هيچ گونه پرسشي بپذيرند اما متاسفانه در نظام آموزشي ما آموزشگران حق پرسش را ندارند زيرا سيستم آموزشي ما متمركز مي باشد و فقط بايد اطاعت كنند و مواردي را كه حتي احساس تعلق به آن را ندارند را بيايد اجرا كنند.