چرخه عمر شركت، ظرفيت وامگيري و كارايي نوآوري شركتي

هدف اصلي پژوهش بررسي ارتباط چرخه عمر شركت با ظرفيت وامگيري و كارايي نوآوري شركتي در شركت- هاي پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران ميباشد. در اين پژوهش متغير چرخه عمر شركت از لگاريتم طبيعي سن شركت و ظرفيت وامگيري از طريق ارزش تصفيه پيشبيني شده داراييها به جز وجه نقد حاصل ميشود و شاخص كارايي نوآوري، از سهم هزينههاي تحقيق و توسعه كل فروش يك بنگاه يا يك صنعت مورد ارزيابي قرار ميگيرد، كه منجر به امتياز كلي )بين صفر و يك( ميشود. براي تفكيك شركتها به مراحل مختلف چرخه عمر از مدل آنتوني رامش ) 1992 ( استفاده شده است. براي انجام اين پژوهش نمونهاي مشتمل بر 97 شركت پذيرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در طي سالهاي 1388 - 1395 با روش حذف سيستماتيك انتخاب گرديده است. طبق نتايج حاصل از فرضيه فرعي اول چرخه عمر شركت با ظرفيت وامگيري رابطه معنادار دارد كه اين رابطه در مراحل رشد و بلوغ مثبت و در مرحله افول منفي است. طبق نتايج فرضيه فرعي دوم چرخه عمر شركت با كارايي نوآوري رابطه معنادار دارد كه اين رابطه در مراحل رشد و بلوغ مثبت و در مرحله افول منفي است. همچنين، طبق فرضيه فرعي سوم چرخه عمر شركت بر روي رابطه بين ظرفيت وامگيري و كارايي نوآوري شركت رابطه معنادار دارد. كه اين رابطه در مراحل رشد و بلوغ مثبت و در مرحله افول منفي است. نتايج پژوهش با يافتههاي حسن و حبيب ) 2017 ( سازگار بود.