مقايسه ي تاثير فرم، چيدمان و موقعيت مكاني دو زمين بازي با تكيه بر روش گمبا بر روان كودك

با تغييراتي كه در دهه هاي اخير در نحوه ي زندگي شهري و روند رشد ذهني كودكان صورت گرفته است، ساختار بازي هايي كه به طور مثال در دهه ي 70 ميلادي كودكان را تا سنين نوجواني به خود جذب مي كرد؛ امروزه تنها براي كودكان پيش دبستاني جذابيت دارد. زمين هاي بازي سنتي و وسايل بازي هاي فيزيكي ديگر پاسخگوي كليه ي نياز هاي كودكان عصر فناوري اطلاعات نيست. چالش طراحي امروز اين است كه چطور مي توان زمين هاي بازي را مطابق با نيازها و توقعات ذهن كودكان عصر جديد طراحي كرد و مي توان گفت كه فرم عنصر مهمي در شناخت كودك از محيط اطرافش است كه مي توان آن را زبان تصويري براي درك بهتر و بيشتر فضا خواند و همچنين بازي خصوصا در فضاي باز و زمين بازي تاثيري وافري در رشد كودك در زمينه هاي مختلف شناختي، روانشناسي، اجتماعي، ذهني، عاطفي و اجتماعي و غيره مي گذارد. در اين مقاله سعي شده است تا فرم كلي دو زمين بازي بر روان كودك با تكيه بر روش گمبا كه جزو يكي از روش هاي مردم نگاري است، مورد مطالعه قرار گيرد كه به اين منظور در هر يك از زمين هاي بازي رفتار كودك با دوربين فيلمبرداري مورد برداشت قرار گرفت و حالات رفتاري كودك با فرم هر يك از وسايل بازي به نسبت چيدمان آن وسايل در آن زمين بازي با زمين بازي ديگر مورد مقايسه قرار گرفت و از اين طريق؛ تنوع فرمي، نحوه ي قرار گيري وسايل بازي و حتي رفتار كودك با آن وسايل مشخص شد كه درستي اين نكته را با در نظر گرفتن انحراف از معيار داده هايي كه از دو زمين بازي در نرم افزار اكسل به دست آمده است؛ مي توان تصديق كرد همچنين جامعه ي آماري مورد بررسي در اين مقاله؛ كودكان سه تا 10 سال هستند.