تربيت زيباشناختي كودكان به كمك اسباب بازي مبتني بر تئوري بازي شيلر

بازي بهترين شكل فعاليت كودك است كه در جريان آن نيروهاي روحي و جسماني كودك يعني دقت، حافظه، تصور، نظم و ترتيب، چالاكي و مهارت و... رشد مي‏يابند. براي كودكان بازي راهي است به سوي شناخت جهان، جهاني كه در آن به‏سر‏مي‏برند و رسالت و دگرگون ساختن آن را بر عهده دارند. شخصيت كودك ضمن بازي شكل مي‏گيرد، دگرگوني هاي قابل توجهي در روحيات وي روي مي‏دهد و همة اين‏ها گذار به مرحلة عالي‏تر پيشرفت را براي كودك تدارك مي‏بينند. و از اينجا امكانات تربيتي بازي آشكار مي‏گردد. بازي كودكان متأثر از ابزار و اشيائي است كه در محيط اطراف كودك يافت مي‏شود. اسباب‏بازي‏ها توسط بزرگسالان طراحي مي‏شوند و آ‏ن‏ها مفاهيم مورد نظر خود را از طريق اسباب بازي به كودكان منتقل مي‏كنند. به طور كلي هدف اسباب‏بازي‏ها انتقال آن دسته از اطلاعات، نمادها و پيام‏هايي است كه هر جامعه خواستار آموزش آنها به كودكان مي‏باشد. شيلر معتقد است براي به ثمر رساندن هرگونه اصلاح و تحقق هر آرماني در سطح اجتماع ابتدا بايد افراد را زيباشناس كرد. از آنجا كه اسباب‏بازي‏ها اصلي‏ترين ابزار در سنين كودكي محسوب مي‏شوند كه نقش آموزشي آن‏ها را نمي‏توان ناديده گرفت، لذا پژوهش حاضر به دنبال آن است تا مبتني بر نظريات شيلر در مورد كاركرد بازي در تربيت زيبايي‏شناسانة آدمي، ويژگي‏هايي را كه اسباب‏بازي‏ها بايد براي تربيت زيباشناختي كودكان دربرداشته باشند را برشمارد. در يك نگاه تلفيقي، اين ويژگي‏ها حكايت از ضرورت و اهميت تربيت‏زيباشناختي در فزايندگي آفرينش‏هاي هنري، پرورش تفكر و برقراري ارتباط معنادار ميان مفاهيم دارد.