بررسي سازه هاي بتني جدا شده از پي در زلزله هاي حوزه نزديك گسل

زمين¬لرزه يكي از رويداد¬هاي طبيعي مخرب مي¬باشد كه هنوز به كنترل كامل انسان در نيامده و بعضي مواقع باعث وارد آمدن خسارات عمده¬ي مالي و جاني به بشر مي¬شود. تاكنون روش¬هاي بسياري براي مقاوم ساختن سازه¬ها در برابر زلزله ابداع شده¬اند كه برخي از انها مانند اعضاي مهاربندي، قاب خمشي ، ديوار برشي و ... داراي رواج بيشتري هستند كه اكثرا اين روش ها فرض بر اين است كه نيروي ناشي از زلزله از طريق پي به ان وارد ميشود، بنابراين در اين گونه روشها سازه بطور كامل تحت تاثير نيروي زلزله قرار گرفته و عناصر و اجزا مختلف، اين نيروها را متحمل ميگردند. يكي از روشهاي مقاوم¬سازي سازه¬ها در برابر زلزله جداسازي پايه سازه از فونداسيون مي¬باشد. با جداسازي پايه از فونداسيون، با توجه به كاهش سختي جانبي سازه، زمان تناوب آن به نسبت قابل توجهي افزايش مي¬يابد؛ لذا به اين طريق، از مرحله حساس به شتاب دور مي-شود كه اين عامل باعث بهبود پاسخهاي لرزه¬اي سازه مي¬شود.براي بررسي اثر جداگرها بر پاسخ سازه¬هاي جدا شده در اين تحقيق سه مدل سه، پنج و هفت طبقه در حالت جدا شده با جداگرهاي هسته سربي لاستيكي و در حالت بدون جدا شده تحت تحليل ديناميكي قرار گرفته و نتايج جابجايي، برش پايه و شتاب طبقات تحت 5 ركورد زلزله نسبت بهم مورد بررسي قرار گرفته است.