طلوع نظريه ي نصب الهي امام در مائده ي آسماني

مسئله رهبري امت اسلامي پس از پيامبر«صلي الله عليه وآله وسلم»، (امامت) يكي از مسائل بنيادين ومهم در انديشه اسلامي است، چرا كه به گواهي تاريخ، اولين اختلاف مهم مسلمانان پس از وفات رسول اكرم«صلي الله عليه وآله وسلم» در مسئله ي امامت و جانشيني ايشان رخ نمود و همين اختلاف به جدايي تشيع از تسنن انجاميد. يكي از مسائل مورد اختلاف فريقين در بحث امامت، كيفيت تعيين امام مي باشد چرا كه اعتقاد شيعه در اين باره، اين است كه امام، از سوي خداوند تعيين شده است و نص صريح قرآن و روايات اهل بيت «عليهم السلام» به روشني بر اين مدعا شهادت مي دهند. از سوي ديگر، هرچند اهل سنت ديدگاهي برخلاف اين نظريه دارند و معتقدند كه مقام امامت، مقامي انتخابي و گزينشي است و بايد مردم، امام را تعيين كنند، اما رواياتي كه خود اهل سنت از پيامبر اكرم«صلي الله عليه و آله و سلم» نقل مي كنند و همچنين تفاسيري كه از بزرگان اهل سنت درباره ي الهي بودن نصب امام بيان شده است و حتي اعترافات برخي از بزرگان آن ها بر تصديق اين امر، همگي شواهد روشني بر تصديق نظريه ي شيعه، مبني بر نصب الهي امام مي باشد. اين مقاله، مجالي است بر اين كه با تمسك به آيات نوراني قرآن كريم و روايات اهل بيت«عليهم السلام»، به اثبات نظريه ي نصب الهي امام بپردازيم.