بازآفريني محلات شهري با رويكرد ايراني – اسلامي(نمونه موردي محله چيذر تهران)

علي رغم وجود ريشه هاي غني فرهنگي، تاريخي و فناورانه در معماري و شهرسازي ايراني-اسلامي، در دوره معاصر، تحولات سريع و وسيعي با بي توجهي به اين فرهنگ غني شكل گرفت، كه منجر به ضعف و ناكارامدي و بحران هويتي شده است، كه بخشي از اين مساله به دليل بي توجهي به اصول و معيار هاي شهرسازي ايراني- اسلامي و بخشي ديگر به دليل عدم تطابق اصول و معيار ها با شرايط فرهنگي روز است. بر اين مبنا پژوهش حاضر به دنبال بازآفريني محلات شهري با رويكرد ايراني – اسلامي (نمونه موردي محله چيذر تهران) مي باشد. روش پژوهشي، تحليلي توصيفي و مبتني بر مطالعات اسنادي و ميداني مي باشد. پرسشنامه تحقيق در ابعاد اجتماعي و فرهنگي، كالبدي فضايي، اقتصادي و زيست محيطي بر اساس مباني نظري و بررسي پيشينه و ادبيات تحقيق و اصول و معيار هاي مستخرج شده از جمع بندي آنان، تهيه و بر اساس روش دلفي روايي آن تاييد شد و با استفاده از نرم افزار SPSS و استفاده از آزمون تي تك نمونه اي، مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته هاي تحقيق حاكي از آن است كه عواملي چون فرسودگي بافت و بناهاي ارزشمند و تاريخي و گريز جمعيت اصيل از محله، عدم حس تعلق خاطر، حركت دشوار پياده و سواره، عدم دسترسي به خدمات شهري (مركزيت) و ناخوانايي ساختار كالبدي محله همچنين عدم وجود محرميت، پيوستگي و انسجام، جهت گيري كالبدي فضا و بهره برداري از منابع طبيعي و مصالح بوم آور از جمله موانع و كاستي هاي عمده براي محلات امروزي مي باشد. نتيجه پژوهش اين است كه محلات شهري در عصر حاضر نقشي معيوب و ناقصي از هويت و فرهنگ ايراني – اسلامي را تبيين مي نمايد،. بنابراين بايد با توجه به الگوي توسعه پايدار شهري در دنياي امروز كه متاثر از تفكر مدرنيسم است و قرابت زيادي با اصول ساختاري و عملكردي محلات سنتي و قديمي شهر هاي ما دارد، اين شباهت ها را شناسايي كرده و با استفاده از آن مفهوم محله را باز توليد كرده و در شهر سازي معاصر كشور مورد استفاده قرار داد.