بررسي راهكارهاي مديريت مصرف انرژي در چرخه عمر ساختمان صفر انرژي

اعمال مديريت انرژي در بخش ساختمان داراي بيشترين توانايي براي كاهش تقاضاي انرژي و انتشار گازهاي گلخانه اي است. اين مسئله با توجه به رشد روز افزون مصرف از ﻳﻚ ﺳﻮ و ﻛﺎﻫﺶ ذﺧﺎﻳﺮ ﻣنابع ﺗﺠﺪﻳﺪ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ اﻧﺮژي از سوي ديگر، ﺿﺮورت ﺗﺎﻣﻞ ﺑﻴﺶ از ﭘﻴﺶ مديريت ﻣﺼﺮف اﻧﺮژي را ﻳﺎدآور ميشود. در اين مسير بيشترين توجه به مديريت در دوران بهره برداري ساختمان معطوف گرديده است و مفهوم ساختمان انرژي صفر محصول اين تفكر بوده است. ليكن توجه به چرخه عمر ساختمان شامل فاز ساخت، بهره برداري و تخريب، اهميت مصرف انرژي در هر مرحله را از ديدگاه ملي بهتر مشخص ميسازد. عمر كوتاه ساختمان در ايران، همراه با اتلاف انرژي فوق العاده‌اي است و بنابراين تلاش براي ساخت يك ساختمان صفر انرژي با عمركوتاه يك تناقض ذاتي را به همراه دارد و ضررهاي جبران نشدني را از نگاه ملي نشان ميدهد. از اين روي توجه به چرخه عمر ساختمانها رويكرد جامعتري به مسئله ساختمانهاي صفر انرژي خواهد داد. به اين سبب، در اين مقاله با تشريح مفهوم انرژي نهان در هر مرحله از چرخه عمر ساختمان شامل فاز توليد و حمل ونقل و ساخت، بهره برداري و تخريب، روشهاي مختلف مديريت مصرف انرژي در هر يك از مراحل چرخه عمر ساختمان صفر انرژي مورد بررسي قرار خواهد گرفت. روشهايي با انرژي نهان كمتر و بهره‌وري بالاتر به صورت بديهي گزينه‌هاي مطلوبتري خواهند بود. ليكن تكنيكهاي مختلف به كار رفته جهت طراحي ساختمان صفر انرژي، ميتواند در مواردي سبب افزايش انرژي در فاز پيش از بهره برداري گردد كه اين افزايش با مديريت هزينه‌هاي بهره‌برداري در دراز مدت جبران خواهد شد. اين مسئله اين مهم را مشخص ميسازد كه بحث افزايش طول عمر ساختمانهاي صفر انرژي، يك اولويت اساسي از منظر مديريت انرژي به حساب خواهد آمد.