پيشگيري از پايداري بزه كاري هاي برخاسته از بازي هاي رايانه اي در ميان كودكان

بزه كاري پديده اي طبيعي در زندگي هر انسان است. گاه ريشه هاي بزه كاري به دوران كودكبي فرد بازمي گردد. گرايش آشكار كودكان به بازي هاي رايانه اي يكي از واقعيت هاي دوران رشد و پرورش آنهاست. گرايش هاي مطالعاتي جرم شناسي رشد و نيز جرم شناسي پيشگيري در شمار تبيين هاي مهم جرم شناختي است كه براي توجيه مداخلات جرم شناختي درباره بازي هاي رايانه اي كودكان به كار مي رود. زياده روي در انجام بازي هاي رايانه اي به انزواي كودكان مي انجامد. انزوا سبب مي شود كه كودكان از فعاليت هاي اجتماعي سازنده با مشاركت همسالان خود بازبمانند. افزون بر اين، رقابت طلبي تندروانه نيز در شمار پيامدهاي بازي هاي رايانه اي بر كودكان است. مديريت جرم شناختي اين پيامدهاي زيانبار، پياده سازي راهبردهاي جرم شناسي رشد و نيز مداخلات جرم شناختي ميان-بخشي ميان نهادهايي همچون خانواده، نظام آموزشي و جامعه مدني را فرامي گيرد. اين نوشتار با روش توصيفي-تحليلي و با بهره گيري از منابع دسته اول پژوهشي نگاشته شده و مي كوشد پس از آسيب شناسي گرايش به بازي هاي رايانه اي در ميان كودكان، راهبردهاي مناسبي را براي مديريت جرم شناختي آن بيان كند.