بررسي تأثير سبك هاي مكانيزم دفاعي بر سلامت رواني دانشجويان تربيت بدني و غير تربيت بدني

هدف پژوهش حاضر بررسی تأثیر سبك های مكانیزم های دفاعیبر سلامت روانی دانشجویان تربیت بدنی و غیرتربیت بدنی میباشد. جامعه آماری این پژوهش شامل كلیه دانشجویان دانشگاهتربیت شهید رجایی می باشد. در این پژوهش 140 دانشجو (70 دانشجوی تربیت بدنی و 70 دانشجوی رشته های دیگر) از طریقروش نمونه گیری كوكران به عنوان نمونه انتخاب گردیدند. ابزار پژوهش شامل دوپرسشنامه سلامت روان GHQ، سبك های دفاعی DSQ40 بوده است. داده ها با استفاده از روش آمار توصیفی میانگین، انحراف معیار، همبستگی پیرسون و....) و آمار استنباطی (آزمون MONOVA) و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج آزمون F بیانگر معناداری تفاوت دانشجویان تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی در نمره كل سلامت روان و مؤلفه های آن است (P≤0.05). با توجه به یافته شاخص مجذور اتای تفكیكی از 0.19 الی 0.22 بیانگر این است كه متغیر ورزش دارای تأثیر زیادی در میزان تفاوت هاست. نتایج نشان داد كه بین سبك های دفاعی دانشجویان ورزشكار و غیرورزشكار تفاوت وجود دارد (P≤0/05). دانشجویان ورزشكار نسبت به دانشجویان غیر ورزشكار در مقابله با استرس و فشارهای روانی و... بیشتر از سبك های دفاعی رشد یافته استفاده می كنند.نتایج ماتریس ضریب همبستگی پیرسون نیز نشان داد كه بین سبك دفاعی رشد یافته و نمره كل سلامت روان همبستگی 0.51- معكوس و معنادار است (P≤0/05). همبستگی معكوس به معنای این است كه هرچه افراد از سلامت روانی بهتر و بالاتر برخوردار باشند، بیشتر از سبك های دفاعی رشد یافته مانند والایش، شوخ طبعی، پیش بینی و فرونشانی استفاده می كنند.