اثربخشي آموزش يادگيري خودتنظيمي بر خودكارآمدي و كيفيت زندگي دختران مقيم خانه هاي كودك و نوجوان بهزيستي

هدف كلي پژوهش حاضر تعيين اثر بخشي آموزش راهبردهاي يادگيري خودتنظيمي بر خودكارآمدي و كيفيت زندگي دختران (10-15 ساله) مقيم خانه هاي كودك و نوجوان بهزيستي شهر تهران بود. از ميان دختران مقيم خانه ها 50 نفر به صورت تصادفي در يكي از گروه هاي آزمايشي يا كنترل قرار گرفتند سپس گروه آزمايشي ده جلسه كاربندي آموزش گروهي يادگيري خودتنظيمي 40 دقيقه اي را دريافت نمودند. جهت جمع آوري داده ها از پرسشنامه هاي كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني،يادگيري خودتنظيمي پينتريچ و دي گروث، خودكار آمدي عمومي شرر استفاده شد. نتايج نشان داد در سطح متغير كيفيت زندگي و خودكارآمدي در بين آزمودنيها در بعد از ارائه كاربندي افزايش روي داده است، جهت مطالعه معني داري اين افزايش و كنترل پيش آزمون بر روي پس آزمون از تحليل كواريانس چند متغيري (مانكوا) استفاده شد. در مرحله پس آزمون با كنترل پيش آزمون سطوح معني داري تمامي آزمون ها بيانگر آن بود كه بين دختران مقيم خانه هاي كودك و نوجوان بهزيستي شهر تهران حاضر در گروه آزمايش و كنترل، حداقل از لحاظ يكي از متغيرهاي كيفيت زندگي، خودكارآمدي و ابعاد آنها تفاوت معني داري وجود دارد. با توجه به يافته ها به نظر ميرسد به منظور افزايش خودكارآمدي و به دنبال آن ارتقا كيفيت زندگي فرزندان مقيم خانه هاي كودك و نوجوان برگزاري كارگاه هاي آموزشي خودتنظيمي مي تواند موثر باشد.