بهره گيري از نقش مشاوران در افزايش خودكارآمدي دانش آموزان

زمينه و هدف : پيشرفت سريع علم، موجب تغييرات سريع در مشاغل و ساير عوامل شده است. به همين دليل شيوه هاي رويارويي با مسائل نوظهور بيش از پيش در عصر جديد مطرح مي شوند. خودكارآمدي توانايي زاينده اي است كه به موجب آن، فرد مهارتهاي خود را براي مقابله كردن با ضروريات و شرايطي كه مواجه ميشود، سازمان داده و هماهنگ ميكند. براي ايجاد اين توانايي نقش مشاوران مدرسه حايز اهميت مي باشد.مشاوران در مدارس مي توانند از طريق آموزش، عملكرد و روابط بين فردي دانش آموزان ،والدين و دبيران را ارتقاء دهند و موجب رشد خودكار آمدي ( Self-efficacy)افراد شوند . روش بررسي: روش اين تحقيق نيمه آزمايشي بوده و از طرح پيش آزمون – پس آزمون با گروه كنترل استفاده شده است. اين مطالعه روي 30 نفر از دانش آموزان دبيرستاني صورت گرفته است. نمونه بطور تصادفي انتخاب و در دو گروه آزمايش و گواه جايگزين شدند. ابزار اندازه گيري در اين تحقيق پرسشنامه خودكار آمدي عمومي شرر و همكاران ( 1992 ) است. براي توصيف نمونه تحقيق از توزيع فراواني، ميانگين، انحراف معيار و خطاي معيار برآورد، و براي آزمون فرضيه و سؤال تحقيق از آزمون t مستقل و t همبسته استفاده گرديد. يافته ها : نتايج تحقيق نشان داد كه آموزش مؤلفه هاي رويكرد كارخوف بر افزايش خودكار آمدي دانش آموزان مؤثر است و اثر بخشي آن تا شش هفته پس از پايان دوره نيز پايدار مي ماند. نتيجه گيري: مشاوران در مقطع تحصيلي متوسطه اول در كلاس درس تفكر و سبك زندگي كه آموزش آن را برعهده دارند و جلسات آموزش خانواده و شوراي دبيران مي توانند با آموزش مهارت هاي بين فردي موجبات رشد خودكارآمدي را فراهم كرده، رشد شناختي دانش آموزان و عملكرد كلاسي آنها را افزايش دهند. از طرفي تعارضات و مشكلات موجود به شيوه مؤثري حل مي گردد و فرصت شادكامي در زندگي فراهم مي شود .