ارائه رابطه برآورد حداكثر عمق آبشستگي اطراف آبشكنهاي L- شكل با استفاده از الگوريتم كلوني زنبور عسل مصنوعي

از جمله مسائل مهم در طراحي آبشكن‌ها، پديده آب‌شستگي موضعي دماغه آن‌ها مي‌باشد كه به علت تنگ‌شدگي مقطع جريان و وجود گردابه‌هاي قوي بوجود مي‌آيد و يكي از شاخص¬هاي مهم در تعيين مشخصات حفره¬ي آ¬ب¬شستگي، حداكثرعمق آبشستگي مي¬باشد. از اوايل سال1930 تاكنون محققين مختلف، بررسي¬هاي آزمايشگاهي و مشاهدات تجربي گوناگوني را براي تعيين حداكثر عمق آبشستگي و امكان پيش¬بيني آن با استفاده از روابط تجربي انجام¬داده¬اند كه مي توان به احمد(1951)، ايزارد و برادلي (1957)، ليو و همكاران (1961)، زاغلول(1983)، مل ويل(1992)، اتما و موسته (2004) اشاره كرد. لذا در اين تحقيق سعي شده است با استفاده از الگوريتم كلوني زنبور عسل مصنوعي ضرايب رابطه تواني ارائه شده توسط هاشمي نجفي و همكاران(1387) در برآورد حداكثر عمق آبشستگي اطراف آبشكن L- شكل بهينه سازي گردد. مقايسه نتايج ارائه شده توسط روابط بهينه سازي شده نشان دهنده قدرت بالاي الگوريتم كلوني زنبور عسل مصنوعي در بهينه سازي ضرايب تابع تواني برآورد حداكثر عمق آبشستگي اطراف اين نوع آبشكن مي‌باشد.