اينترنت، دانشگاه و جامعه در ايران

امروزه اينترنت به سريع ترين، گسترده ترين و مناسب ترين وسيله اطلاع رساني تبديل شده است.جامعه شناسي اينترنت يكي از حوزه هاي تازه و نوپا در جامعه شناسي ايران معاصر بوده كه سعي در تبيين روابط متقابل بين جامعه و اينترنت دارد .يكي از گرايش هاي اساسي در جامعه شناسي اينترنت بررسي تبيين چگونگي و مكانيسم استفاده از اينترنت بوده و بر اين اساس پرسش تحقيق حاضر تنظيم شده است: دانشجويان چگونه خود را با اينترنت سازگار مي كنند؟ چگونه مي توان مكانيسم استفاده دانشجويان از اينترنت را تبيين نمود؟ تحقيق حاضر با استفاده از مدل پذيرش فنآوري ديويس سعي در تبيين چگونگي استفاده دانشجويان از اينترنت دارد. در اين تحقيق از روش پيمايشي استفاده و اطلاعات آن از بين 384 نفر از دانشجويان دو مقطع كارشناسي وكارشناسي ارشددانشگاه هاي اصفهان ودانشگاه آزاد اسلامي دهاقان جمع آوري شده است. ابزارپژوهش پرسشنامه نگرش به اينترنت جونز و كلارك ( 1994 ) بوده كه براي اولين بار در ايران آزمون شده است. ابزارمورد نظر (40 گويه)ابعادسه گانه عاطفي(15گويه)، رفتاري(10گويه )وشناختي(15گويه) نگرش نسبت به اينترنت راموردسنجش قرار مي دهد.پرسشنامه تحقيق در خصوص سنجش مولفه هاي درك سهولت كاربرد اينترنت،درك مفيد بودن استفاده ازاينترنت ،تمايل رفتاري به استفاده ازاينترنت وچگونگي استفاده(استفاده واقعي )ازاينترنت با بررسي 19 تحقيق خارجي تنظيم گرديده است. يافته هاي حاصل از تحليل رگرسيون حاكي از آن است كه چهار متغير درك سهولت استفاده از اينترنت، درك مفيد بودن اينترنت، سابقه استفاده از اينترنت و جنس، بيشترين تبيين كننده نگرش به اينترنت بوده اند. نتايج تحليل مسير نشان از تأييد مدل پذيرش فن آوري ديويس داشته، به علاوه متغيرهاي جنس، دانشگاه و مقطع تحصيلي ، تمايل رفتاري استفاده اينترنت و درك سهولت استفاده اينترنت بر استفاده واقعي از اينترنت دانشجويان موثر بوده اند.