بحران آموزش عالي كارآفرينانه در كشور و تأثير آن بر توسعه اقتصادي

دانشگاه، نقش بالقوه و واقعي در توسعه اقتصادي كشور ها دارد. ماهيت جديد رقابت هاي بين المللي، اين نقش را به طور بنيادي تغيير مي دهد و اگر آنها نتوانند به نهادها و دانشگاه هاي كارآفرين تبديل شوند، در توسعه ملي و منطقه اي و رقابت شكست خواهند خورد. كارآفريني به عنوان موتورهاي رشد و توسعه، نوش داروي مشكلات اقتصادي و تسريع كننده توسعه اقتصادي است. افزايش فعاليت هاي كارآفرينانه منجر به افزايش توليد ناخالص ملي و در نتيجه افزايش درآمد ملي، رفاه و آسايش در جامعه مي گردد. بنابراين كارآفريني فعاليتي توسعه محور است و باعث بسط توسعه دركشور مي شود. با توجه به مشكلات جامعه، ترويج و اشاعه ي كارآفريني، بستر سازي براي فرهنگ حامي كارآفريني و تربيت كارآفرينان براي تمام جوامع به ويژه جوامع در حال توسعه مثل كشورمان ضرورت دارد كه اين امر، از وظايف آموزش عالي كشور است. دراين مقاله كه به روش توصيفي تهيه شده است، ابتدا بحران آموزش عالي كارآفرينانه مورد بررسي قرار مي گيرد و سپس تأثير آن بر توسعه در اقتصاد ايران تحليل مي شود و راه حل هاي مناسب براي مقابله با آن پيشنهاد مي گردد.