الزامات نظريه‌پردازي در عرصه‌ پيشرفت (با تأكيد بر جايگاه انسان‌شناسي)

رشد و گسترش علوم انساني اسلامي در گرو روش‌شناسي‌هاي دقيق و ارائه راهكارهاي علمي متناسب در عرصه‌هايي است كه نماد فرهنگ و تمدن اسلامي به‌شمار مي‌روند. عرصه‌هايي از قبيل الگوي اسلامي-ايراني پيشرفت و سبك زندگي اسلامي به‌دليل شمول و كليت‌شان همه عرصه‌هاي علوم انساني را دربر مي‌گيرند و اهتمام به روش‌شناسي و نظريه‌پردازي در اين دو عرصه نقطه ثقل تحول در علوم انساني به‌شمار مي‌رود. علوم انساني هم‌چنان كه پيشران توسعه در مغرب زمين به‌شمار مي‌رود، عنصري تعيين‌كننده در تحقق الگوي اسلامي پيشرفت و نيز سبك زندگي اسلامي در جهان اسلام تلقي مي‌شود. تغيير مسير علوم انساني از رويكردهاي غربي به سمت‌وسوي مسائل اسلامي و حتي بومي، استلزاماتي دارد كه در اين مقاله مورد توجه قرار مي‌گيرد. بدين‌ترتيب با بهره‌گيري از ظرفيت «روش مقايسه‌اي متوازن پيوسته»، در پاسخ به اين پرسش كه از نگاه اسلامي، نظريه‌پردازي در عرصه الگوي اسلامي-ايراني پيشرفت داراي چه استلزاماتي است، دياگرام پژوهش پيازي ساندرز الگوي مناسبي را در اختيار قرار مي‌دهد. مقاله حاضر جايگاه مباني پايه در الگوي اسلامي-ايراني را مطمح‌نظر قرار داده است.