جايگاه ابزار و منابع معرفت‌شناختي در مباني الگوي پيشرفت

معرفت­شناسي يك منظومه انديشگي، وابسته است به نوع غايت­شناسي آن منظومه. مباني معرفت­شناختي الگو، بنياد نظريه­هاي معرفت شناختي، ناظر به شناخت و حل مسائل آن است و تنها با عنايت به منظومه­نگري دين و غايت­شناسي آن، مباني مصدرشناختي، دين­شناختي، مخاطب­شناختي، قلمروشناختي و نيز پياموارگي دين، فلسفه معرفت ديني، فلسفه و منطق صائب فهم دين، پژوهش ابزار و منابع معرفت شناختي الگو مي­تواند امكان­پذير بشود. در صورت شناسائي اجمالي مبادي بعيد و وسيط و معرفت تفصيلي به مبادي قريب الگو و نيز پرداختن يا ساختن نظريه­هاي لازم براي فهم و حل مسائل آن، مي توان به الگوئي مطلوب در برابر الگو (پاراديم) هاي موجود دست يافت. از اهم ابزارها و منابع معرفت­شناختي عقل است و ديگر منبع مهم نقل. پرداختن به مناسبات لايه­هاي گوناگون عقل به عنوان ابزار فهم، استدلال و داوري و نيز لايه­هاي نقل و مناسبات آن­ها؛ نقش و تفاوت تصديق­هاي علمي و قلبي و لوازم آن ها؛ و نيز نقش منابع فطرت، طبيعت، تاريخ و حتي شهودهاي راستين دل آگاهانه؛ و نيز تعيين و تبيين معيارهاي صحت و سقم و ميزان حجيت آن­ها، در راستاي تبيين ابزارها و منابع معرفت­شناختي (صورت بندي) مباني الگو حائز اهميت بسيار است.