بسامدگيري و واكاوي واژه نامه ي شعري ابراهيم ناجي

Frequency-finding and analyzing Ebrahim Naji’s poetic Diction

لغت در شعر ابزاري است كه شاعر با به كار گيري آن افكار و احساسات خود را بيان مي كند. واژگان به كار گرفته در شعر، در كنار اين كه مفهوم و مضمون خاصي را به عرصه ي وجود مي كشانند، بازه ي معنايي مستقلي دارند تا انديشه و احساسات دروني و نهفته ي شاعر را براي ما نمايان سازند. معجم شعري از مهم ترين بخش هاي زباني سبك شناسي نوين است كه از قرن بيستم به بعد مورد توجه قرار گرفت، براساس آن امكاناتي جهت توجه به ويژگي، روش و سبك شاعر فراهم شد و خواننده توانست از منظري ديگرگونه به شناخت انديشه ي شاعر دست يابد. نگارندگان در اين پژوهش با توجه به اين سبك شناسي، درصدد ارائه، تبيين و تحليل معجم شعري واژگاني ابراهيم ناجي- شاعر نامي معاصر عرب - در شاخص ترين مضامين به كار گرفته هم چون «عشق و زن»، «حزن و فراق»، «مرگ و ظلمت»، «طبيعت» و «شادي و اميد» مي باشند و در ذيل آن، به ارائه ي جدول هاي آماري اين واژگان همچنين محاسبه تنوّع واژگان شعري ناجي با توجه به طرح دبليو جانسون - آغازگر اين شيوه تحقيقات- پرداخته اند. امّا بايد خاطر نشان ساخت كه توجه شاعر به مضامين عشق، حزن و مرگ بيش از ديگر مضامين بوده است. در كنار بيان اين ويژگي ها، در بخش تحليل واژگان شعري مواردي چون كيفيّت همنشيني واژگان، واج آرايي، نثريّت، اصطلاحات عاميانه، سنتي، واژگان نو و موارد ديگر مورد واكاوي و بررسي قرار گرفته اند.