بررسي تأثير اندازه بانك، فرصتهاي رشد و اهرم مالي بر ريسك پذيري بانكهاي پذيرفته¬شده در بورس اوراق بهادار تهران

هدف اصلي پژوهش بررسي تأثير اندازه بانك، فرصتهاي رشد و اهرم مالي بر ريسك پذيري بانكهاي پذيرفته¬شده در بورس اوراق بهادار تهران طي سال‌هاي 1385 تا 1394» مي باشد. ريسك اعتباري به عنوان متغير وابسته و اندازه بانك، فرصتهاي رشد و اهرم مالي به عنوان متغيرهاي مستقل مي باشند. نسبت كيوتوبين، مالكيت نهادي، نسبت اعضاي غيرموظف هيئت مديره، مالكيت مديريتي، ريسك سيستماتيك و فرصتهاي رشد نيز به عنوان متغيرهاي كنترل مي باشند. نمونه آماري پژوهش 17 بانك مي باشد. روش پژوهش از نوع توصيفي- همبستگي با رويكرد كاربردي مي باشد. روش گردآوري اطلاعات در بخش مباني نظري از روش كتابخانه اي و در بخش آزمون فرضيات از روش اسنادكاوي صورتهاي مالي مي باشد. روش آزمون فرضيات از روش همبستگي و رگرسيون چندگانه است. نتايج پژوهش نشان داد اندازه بانك تأثير معكوس و معناداري بر ريسك پذيري يانكها دارد. اهرم مالي تأثير مستقيم و معناداري بر ريسك پذيري يانكها دارد. فرصتهاي رشد هيچ تأثيري بر ريسك پذيري يانكها ندارد. نتايج مربوط به متغيرهاي كنترلي نشان داد نسبت كيوتوبين، مالكيت نهادي، نسبت اعضاي غيرموظف هيئت مديره و مالكيت مديريتي تأثير معكوس و معناداري بر ريسك پذيري بانكها دارند و ريسك سيستماتيك تأثير مستقيم و معناداري بر ريسك پذيري بانك دارد.