تركيب مدل سازي پارامتري و فيزيكي براي آسيب پذيري ريسك سيل

سيل يكي از رايج ترين و گسترده ترين خطرات طبيعي به جان و مال و زندگي انسان هاست. شناسايي خطر در مناطق سيل خيز نيازمند تصميم گيري براي مديريت ريسك سيل، برنامه ريزي در سطوح بالا و طرح هاي پيشنهادي دقيق است. روشهاي بسياري براي انجام چنين مطالعاتي در دسترس است. مطلوبترين و در نتيجه مورد استفاده ترين راه نقشه برداري طغيان رود مبتني بر كامپيوتر است. راه كار ديگري كه به تازگي پذيرفته شده استفاده از رويكردي پارامتري از ارزيابي آسيب پذيري است. هر كدام از اين روشها داراي مزايا و معايبي هستند كه كار را براي تصميم گيرنده سخت مي كنند. اين مقاله برروي چگونگي استفاده از اين دو روش به وسيله مقايسه تمركز دارد و در انتها به اين نتيجه ميرسد كه روش پارامتري (FIV) يكي از مناسب ترين روشهايي است كه آسيب پذيري سيل را ارزيابي مي كند. در حالي كه اين روش رويكرد قطعي را محدود كرده است اما ارزيابي آسيب پذيري آن داراي پايه علمي قوي تري است.