استفاده از انرژي خورشيدي در مناطق روستايي تحت پوشش پروژه بين المللي ترسيب كربن خراسان جنوبي

پيشرفت علم و فناوري ضمن دستاوردهاي فراوان براي آسايش و رفاه بشر همواره مشكلات تازه اي را با خود به همراه آورده است. مثال ملموس در اين مورد آلودگي هاي زيست محيطي ناشي از سوختهاي فسيلي است. در اثر سوزاندن نفت و زغال سنگ، گازهاي سمي و زيانبار توليد مي شود كه صدمات جدي بر محيط زيست و سلامتي انسان ها وارد مي سازد. انسانها با مصرف انرژي حاصل از سوختهاي فسيلي و توليد بيش از حد گازهاي‌‌گلخانه‌اي توازن انرژي زمين را بهم مي‌زنند. مهمترين فوايد استفاده از انرژي خورشيدي اين است كه اثرات سوء محيطي ندارد، رايگان است، لايزال است )حداقل در مقياس عمرانساني) و شبكه نقل و انتقال نيازندارد. فقط توزيع وپراكنش ان در همه ي كره زمين يكسان نيست و ازطرفي براي بهره برداري از آن نيازمند تأسيسات خاصي هستيم. يكي از انواع اين تأسيسات، جمع كننده هاي خورشيدي مي باشند كه معمولا صفحات مسطح پوشيده از شيشه با پس زمينه ي سياه آن جذب مي شوند. پرتوهاي موج بلند حرارتي از قسمت هاي سياه پراكنده مي شوند اما نمي توانند از شيشه بگذرند و لذا آب جاري درون لوله ها را از 38 تا 91 درجه سانتيگراد گرم مي كنند. استفاده از سيستم هايي كه از اين نوع جمع كننده بهره مي گيرند رو به افزايش است. در اين مقاله در اين مقاله نويسنده به بررسي ابعاد و تجارب استفاده از آب گرم كن و آب تصفيه خورشيدي در پروژه بين المللي ترسيب كربن در مناطق روستايي استان خراسان جنوبي مي پردازد.