بررسي اثر متغيرهاي فرهنگ درگير شدن در كار و ثبات و هماهنگي بر ارتقاء شغلي كاركنان

يكي از دلايلي كه كاركنان اغلب بيشتر نگران آينده هستند اين است كه معمولاً در ميان عواملي كه در رضايت شغلي مهم است به امكان پيشرفت و ترقي رتبه بسيار بالايي مي‌دهند و رضايت از ترفيع‌ها به اندازه گيري رضايت كاركنان از سياست حاكم بر دادن ترفيع و نحوه اجراي اين سياست‌ها در سازمان مي‌پردازد. هدف اين پژوهش طراحي مدلي جهت ارتقاء شغلي كاركنان با تأكيد بر فرهنگ سازماني بود. روش اجراي پژوهش حاضر توصيفي و طرح پژوهش همبستگي از نوع معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش حاضر كاركنان بيمارستان مردم بودند كه تعداد كل جامعه آماري پژوهش حاضر 300 نفر است. آنان به پرسشنامه هاي فرهنگ سازماني (درگير شدن در كار، ثبات و هماهنگي، انطباق پذيري و مأموريتي) و ارتقاء شغلي كاركنان پاسخ دادند. اندازه‌گيري قابليت اعتماد، با استفاده از روش آلفاي كرونباخ و نرم‌افزار 21 SPSS صورت گرفت. جهت تجزيه و تحليل داده ها از ضريب همبستگي پيرسون و معادلات ساختاري با نرم افزار ايموس استفاده گرديد. نتايج نشان داد تأثير فرهنگ درگير شدن در كار بر ارتقاء شغلي كاركنان مثبت و معنادار است. تأثير فرهنگ ثبات و هماهنگي بر ارتقاء شغلي كاركنان مثبت و معنادار است.