نقش واسطه اي افسردگي در بهزيستي معنوي و رفتارهاي پر خطر در دانشجويان شهر سمنان

با افزايش رفتارهاي پر خطر در ميان جوانان كه آسيب‌پذيرترين بخش جامعه در برابر رفتارهاي پرخطر را تشكيل مي‌دهند و توجه به نقش معنويت در سراسر جهان به عنوان يك اصل بنيادي در درمان بيماري هاي جسمي و رواني، پژوهش حاضر با هدف تعيين رابطه بهزيستي معنوي و رفتار هاي پر خطر و نيز بررسي نقش تعديل كنندگي افسردگي در دانشجويان شهر سمنان، انجام گرفت.پژوهش از نوع توصيفي – مقطعي بود و جامعه آماري آن شامل 120 دانشجو(70دختر و 50 پسر) گروه سني 18 - 25 سال دانشگاه سمنان بود كه به روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي تصادفي انتخاب شدند و به سه پرسشنامه رفتارهاي پر خطر، بهزيستي معنوي و DASS-21 پاسخ دادند. داده ها به كمك نرم افزار SPSS و آزمون همبستگي و رگرسيون چند خطي گام به گام، تحليل شد.يافته ها نشان داد بهزيستي معنوي با رفتارهاي پرخطربا ضريب منفي (468/0-) و با افسردگي (69/0-) رابطه معني دار و معكوس دارد. بهزيستي معنوي در پيش بيني رفتار پر خطر موثر بود. ولي بر اساس متغير افسردگي نمي توان در مورد تغييرات متغير رفتار پر خطر پيش بيني داشت و نقش تعديل كنندگي افسردگي در رابطه بين بهزيستي معنوي و رفتار هاي پر خطر در جوانان، از لحاظ آماري معنا دار نيست.نتايج به دست آمده بر لزوم توجه به معنويت و بهزيستي معنوي در كاهش رفتارهاي پر خطر و افزايش سلامت رواني در دانشجويان تأكيد دارد.