بررسي رابطه نقش تصميم گيري مديران با فرسودگي شغلي كاركنان

فرسودگي شغلي از جمله خطرات شغلي است كه در سالهاي اخير مورد توجه قرار گرفته است. هدف اين پژوهش بررسي رابطه نقش تصميم گيري مديران با فرسودگي شغلي كاركنان مي باشد. تحقيق حاضر، مطالعه اي توصيفي- پيمايشي است كه در آن 108 نفر از پرستاران شاغل در بخش اورژانس با استفاده از روش مورگان به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه هاي استاندارد پاسخ دادند. داده ها نيز با آزمون همبستگي اسپيرمن، فريدمن و تحليل عاملي با استفاده از نرم افزار اس. پي اس . اس و استاتيسكا مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته هاي تحقيق نشان داد كه تصميمات نامطلوب مديران با افزايش فرسودگي شغلي كاركنان ارتباط معناداري دارد . از ميان نقشهاي تصميم گيري؛ نقش مسئول رفع بحران بيشترين رابطه و نقش مذاكره كننده كمترين رابطه را با كاهش فرسودگي شغلي دارا بودند. همچنين بيشتر پرستاران عنوان نمودند كه مديران در اداره امور، تصميمات ضعيف و نامطلوب اتخاذ مي نمايند و از نظر فرسودگي شغلي به ترتيب عدم موفقيت فردي، خستگي عاطفي و مسخ شخصيت را بيشتر در شغل خود تجربه مي نمودند.