بررسي رابطه بين سرمايه اجتماعي و بي تفاوتي اجتماعي(مورد مطالعه شهروندان بالاي 15 سال شهر اردبيل)

تمايل شهروندان به عدم دخالت در امور و مشاركت آنها در مسائل گوناگون اجتماعي، سياسي و اقتصادي، تهديدي بزرگ با عنوان بي‌تفاوتي اجتماعي را مطرح مي‌كند كه به مرور زمان همۀ ساختارها را تحت تاثير خود قرار خواهد داد. از اين رو هدف اصلي پژوهش حاضر بررسي بررسي رابطه بين سرمايه اجتماعي و بي تفاوتي اجتماعي(مورد مطالعه شهروندان بالاي 15 سال شهر اردبيل) هست.‌ روش پژوهش پيمايشي و ابزار گردآوري اطلاعات پرسش نامه بوده است. جامعه ي آماري پژوهش حاضر شامل تمامي شهروندان 15 تا 64 سال شهر اردبيل مي باشد. كه بر اساس سرشماري سال 1390 از كل 482653 نفر، تعداد 373320 نفر بالاي 15 سال مي باشد و حجم نمونه كوكران تعداد (380) نفر تعيين شدند و به شيوه نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي شهر اردبيل به چهار منطقه تقسيم شد و به جهت افزايش اعتبار نمونه، تعداد (52) نفر نيز به نمونه ي انتخابي افزايش يافت و در مجموع با 432 نفر مصاحبه شد. متغير وابسته اين پژوهش (بي‌تفاوتي اجتماعي) و متغير مستقل سرمايه اجتماعي كه ابعاد آن شامل(شبكه اجتماعي، اعتماد اجتماعي، مشاركت اجتماعي) بوده است. يافته‌هاي پژوهش حاكي از آن است كه بين متغيرهاي مستقل پژوهش و بي‌تفاوتي اجتماعي شهروندان رابطه معناداري وجود دارد. علاوه بر اين با توجه به نتايجي كه در رگرسيون چند متغيره اين پژوهش بدست آمد اين است كه در بين متغيرهاي مستقل، متغير مشاركت اجتماعي با ضريب (231/0-) و بعد از آن متغيرهاي اعتماد اجتماعي و شبكه اجتماعي به ترتيب با ضريب (177/0-) و (171/0-) بيشترين تاثير را بر متغير بي‌تفاوتي اجتماعي داشته اند.