مديريت مشاركتي سنتي بهره برداري از مراتع در ايل ‏ممسني فارس‎ ‎

اين مقاله ضمن بررسي شيوه هاي بهره برداري از مرتع در دانش بومي مردم ايل ممسني در قبل ‏از اصلاحات ارضي و تغييرات اين شيوه بهره برداري و علل اين تغييرات تا زمان حال مي پردارد. ‏در اين مقاله از روش گراندد تئوري و تكنيك هايي ارزيابي مشاركتي روستايي، مصاحبه نيمه ‏ساخت يافته، مشاهده، قدم زدن در ميدان و بحث گروهي استفاده گرديد. در اين پژوهش ‏مصاحبه با 22 نفر به اشباع نظري رسيد. تجزيه و تحليل داده ها از طريق كدگذاري صورت ‏گرفت. در كدگذاري باز، از ميان كليه داده هاي گردآوري شده از ميدان، 231 مفهوم شامل ‏كلمات، پاراگراف ها و جملات، استخراج شد كه با حذف زوايد، 65 مفهوم به دست آمد. مفاهيم ‏با رعايت ضوابط حاكم بر كدگذاري به 27 « خرده مقوله » تقسيم و در ادامه با به كار گيري ‏همان روند، 17 «مقوله گسترده» به دست آمد و با روش گلوله برفي نسبت به انتخاب نمونه هاي ‏آماري تا مرحله اشباع نظري در داده¬ها پرداخته و پس از تجزيه و تحليل داده هاي گردآوري شده ‏در ميدان از طريق كدگذاري( باز، محوري و انتخابي) با انتخاب طبقه مركزي به مديريت ‏مشاركتي سنتي بهره برداري از مرتع دست پيدا كرده و طبق نتيجه تجزيه و تحليل داده هاي به ‏دست آمده از ميدان دو اتفاق مهم يعني اصلاحات ارضي و ملي شدن جنگل ها و مراتع موجب به ‏هم ريختگي اين نظام بهره برداري گرديد. بر همين اساس از داده هاي حاصله از ميدان، نظريه« ‏دارايي هاي مشترك در جامعه بومي و بهره برداري متوازن از آن» و « توسعه از بالا و به هم ‏ريختگي مديريت مشاركتي سنتي بهره برداري از مرتع» ساخته شد.‏