رويكردي فيزيولوژيك بر شناسايي و پرورش استعداد در رشته واليبال

امروزه بسياري از محققين و كارشناسان علوم ورزشي بر اين باورند كه يكي از مهم ترين بخش ها و اولويت ها در ورزش سطح بالا، داشتن سيستمي يكپارچه و سازمان يافته براي استعداديابي و پرورش استعدادها مي باشد. استعداديابي يك فرآيند وسيع و ادامه دار است كه در ورزش هاي مختلف، هنرهاي گوناگون و زمينه هاي علمي و آموزشي مورد استفاده قرار مي گيرد تا مستعدترين افراد در هر زمينه شناسايي شوند و به تبع آن تا رسيدن به اوج شكوفايي مورد حمايت قرار بگيرند. استعداديابي فرآيندي چندبعدي است، بدين معني كه در تعيين فاكتورهاي پيشگو در عملكرد آينده فرد مستعد مورد نظر بايستي تمامي جنبه هاي موثر بر عملكرد او را مورد ارزيابي قرار داد؛ بطوري كه ميتوان آنها را به فاكتورهاي جسماني يا آنتروپومتريك، فيزيولوژيك، مهارتي (تاكتيكي، تكنيكي، حركتي)، ذهني و رواني، محيطي و اجتماعي دسته بندي نمود. اخيرا نيز گام هايي بسوي استفاده از مدل هاي چندشاخه اي براي شناسايي و پرورش استعدادهاي ورزشكاران برداشته شده است. به نظر مي رسد بهترين راه براي نيل به موفقيت در امر استعداديابي، اين است كه روشي بلندمدت براي شناسايي و پرورش استعدادها اتخاذ شود كه با تاكيد بر مدل هاي چندعاملي، به شناسايي تمامي ظرفيت هاي فرد براي بهبود سطح استعدادهايش بپردازد. خصوصيات فيزيولوژيكي (قد، توده بدني، چربي بدن، توده عضلاني، حداكثر اكسيژن مصرفي، قدرت، چابكي و توان بي هوازي)كه همزمان با دوره بلوغ دچار تحولات بسياري مي شود كاري بسيار دشوار مي باشد. لذا با توجه به مهم بودن امر استعداديابي و تغييرات گسترده در دوران بلوغ باستي تصميماتي مناسب و برنامه ريزي دقيق اتخاذ شود تا به نحو احسن از تمامي قابليت هاي افراد مستعد بهره لازم برده شود.