تحليل و ارائه روشي جديد براي آشكارسازي چند كاربره در سيستم هاي مخابرات مشاركتي

تنوع و گوناگوني روش هاي ارسال، نيازمند بيش از يك آنتن در قسمت فرستنده مي باشد.با اين وجود بسياري از وسائل بي سيم به لحاظ اندازه و يا پيچيدگي سخت افزاري تنها محدود به يك آنتن مي باشند. اخيراً دسته جديدي از روش ها كه مخابرات مشاركتي ناميده مي شوند، مطرح شده اند كه وسائل موبايلي داراي تنها يك آنتن را قادر مي سازند تا در يك محيط چند كاربره آنتن هايشان را به اشتراك گذاشته و يك فرستنده و انتقال دهنده چند آنتني مجازي را به وجود بياورند كه به آنها اجازه مي دهد تا به تنوع در ارسال دست يابند.در شبكه هاي مشاركتي فرستنده هاي داراي يك آنتن كه در يك محيط چند كاربره عمل مي نمايند، از طبيعت پخشي كانال راديويي بهره جسته و با به اشتراك گذاشتن منابع فيزيكي موجود (از جمله آنتن فرستنده) يك آرايه مجازي ارسال و يا دريافت به وجود مي آورند . به طور خاص، يك سيستم ارسال مشاركتي متشكل از مجموعه اي از دستگاه هاي بي سيم مي باشد كه پيغام هاي يكديگر را با يك الگوريتم از پيش تعيين شده باز پخش مي نمايند در بررسي هاي انجام شده به اين دركانال هاي بي سيم (SNR) نتيجه مي رسيم كه در مخابرات مشاركتي،.هر قدر نسبت سيگنال به نويز بيشتر باشد خطا در سيستم كاهش پيدا مي كند.مخابرات مشاركتي محيطي امن براي تبادل اطلاعات در شبكه هاي بي سيم مي باشد.