مقايسه استقامت عضلات ثبات دهنده مركزي بين ورزشكاران با و بدون اسپرين مچ پا

مقدمه: در سالهاي اخير مطالعات زيادي در رابطه با ارتباط بين عضلات ثبات دهنده مركزي و آسيب اندام تحتاني و فوقاني انجام شده است.و در اين مطالعات نشان داده اند، كه بين عضلات ثبات مركزي و آسيب اندام تحتاني رابطه زيادي وجود دارد. بنابراين هدف از اين پژوهش مقايسه استقامت عضلات ثبات دهنده مركزي بين ورزشكاران با و بدون اسپرين مچ پا بود. مواد و روش ها: پژوهش حاضر از نوع تحقيقات علي مقايسه اي است كه در شهر اسلام آباد غرب انجام گرفت. تعداد 100 نفر (50 نفر با ميانگين سني82/2 5/24 سال)، در گروه اسپرين مزمن مچ پا و(50 نفر با ميانگين سني 42/1 66/23 سال)،در گروه سالم، به صورت داوطلبانه در اين پژوهش شركت كردند. ثبات مركزي بين اين دو گروه توسط 3 آزمون استقامتي و عملكردي مقايسه شد. استقامت عضلات فلكسور، اكستانسور و فلكسور هاي طرفي تنه توسط آزمونهاي مك گيل و آزمون بيرينگ سورنسون تغيير يافته ارزيابي شد. نتايج: سطح معنا داري براي استقامت عضلات خلفي تنه، قدامي تنه، راست تنه، چپ تنه، و مجموع خلفي، قدامي و جانبي تنه در بازيكنان بسكتبال مبتلا به اسپرين مچ پا در مقايسه با بازيكنان بسكتباليست بدون اسپرين مچ پا به ترتيب(02 P)، (002 P)، (02 P)، (02 P)، (001 P)، بود. استقامت عضلات ثبات مركزي تنه در ورزشكاران آسيب ديده در مقايسه با ورزشكاران سالم به طور معناداري كمتر بود (05/0 P). بحث و نتيجه گيري: نتايج اين تحقيق بيانگر آن است كه كاهش استقامت عضلات ثبات مركزي تنه در افراد مبتلا به اسپرين مچ پا نسبت به افراد سالم، بيشتر ديده ميشود.